Σύνοψη: Από την Ελλάδα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τα πορνοσινεμά της Times Square τη δεκαετία του ‘70, Η Βασίλισσα της Νέας Υόρκης αφηγείται την πολυτάραχη και συναρπαστική ζωή της Τσέλι Γουίλσον.
Μια χαρισματική και πρωτοπόρα Ελληνοεβραία από τη Θεσσαλονίκη, η Τσέλι γλίτωσε τελευταία στιγμή από το Ολοκαύτωμα, για να χτίσει τη δική της αυτοκρατορία πάθους, επαναπροσδιορίζοντας τι πάει να πει ελληνική οικογένεια και Αμερικανικό Όνειρο.
Κριτική: Οι αληθινές ζωές που μοιάζουν βγαλμένες από μυθιστόρημα είναι πρώτης τάξεως υλικό για ντοκιμαντέρ και στη «Βασίλισσα της Νέας Υόρκης» ξετυλίγεται η ζωή μιας larger than life φιγούρας.
Αυτή είναι η Τσέλι Γουίλσον, μια Εβραία της Θεσσαλονίκης που κατάφερε όχι μόνο να γλιτώσει από το Ολοκαύτωμα που ξεκλήρισε την οικογένειά της, αλλά και να φτιάξει μια νέου είδους οικογένεια στη Νέα Υόρκη, η οποία αψηφούσε όλες τις συμβάσεις της εποχής και του φύλου της ίδια της Τσέλι.
Η Βάλερυ Κοντάκου (“Mana”) ξέρει ότι έχει έναν θησαυρό στα χέρια της κι αξιοποιεί το αρχειακό υλικό και τις αφηγήσεις των παιδιών, εγγονών και συνεργατών της Γουίλσον για να φτιάξει ένα χορταστικό ντοκιμαντέρ που μπορεί να μην χαρακτηρίζεται από κάποια σκηνοθετική πρωτοτυπία, αλλά ισορροπεί ικανοποιητικά ανάμεσα στην απεικόνιση της Τσέλι και την παρουσίαση της εποχής στην οποία κινήθηκε και έχτισε μια μίνι αυτοκρατορία του σεξ.
Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Deuce, την περιοχή της Νέας Υόρκης γύρω από την Times Square όπου τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70 αποτελούσε μια ηδονιστική παιδική χαρά με σινεμά πορνό, σεξεργάτριες και κέντρα αισθησιακού χορού, δεν θα τις βρει εδώ, αλλά στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά του ΗΒΟ.
Η Τσέλι Γουίλσον υπήρξε όντως η βασίλισσα ενός κόσμου που δεν υπάρχει πια κι ως τέτοια είχε τα μυστικά και τα πάθη της, τα οποία μας αποκαλύπτονται μέσα από τον φακό της Κοντάκου. Και ειδικά στις σκηνές όπου ακούμε την ίδια να μιλά, μέσω ηχογραφήσεων, με αυτή τη μίξη αγγλικών κι ελληνικών και μια φωνή τραχιά από τα τσιγάρα που κάπνιζε αρειμανίως, δεν μπορείς παρά να νιώσεις δέος γι’ αυτή την αντισυμβατική γυναίκα που ξεπέρασε όλες τις αντιξοότητες και… did it her way.
Έτσι, με μια μίξη νοσταλγίας, θαυμασμού και δέους απέναντι στο θέμα της, «Η Βασίλισσα της Νέας Υόρκης» μας θυμίζει ότι το πάθος για ζωή κι επιβίωση μπορούν να οδηγήσουν έναν άνθρωπο στα πιο απροσδόκητα μέρη, δίνοντάς του παράλληλα αυτό που όλοι επιθυμούμε: το να είμαστε ο εαυτός μας.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων