Δύο προς ένα

Σύνοψη: Το ημερολόγιο γράφει 1990 και μια οικογένεια της Ανατολικής Γερμανίας ανακαλύπτει σωρούς χαρτονομισμάτων της χώρας της που σύντομα θα σβηστεί από το χάρτη. Κι έχουν στη διάθεσή τους μόλις μερικές ημέρες πριν επικρατήσει το νόμισμα της Δυτικής Γερμανίας για να αγοράσουν ό,τι μπορούν, πριν τα χρήματα που έχουν στη διάθεσή τους γίνουν απλά ένα αναμνηστικό μιας εποχής.

Γνώμη: Το τέλος της Ιστορίας, η πτώση του τείχους του Βερολίνου και η επανένωση της Γερμανίας είναι γεγονότα που σε όρους ιστοριογραφίας θεωρούνται πρόσφατα ενώ σε όρους κινηματογραφικής αφήγησης προσφέρουν αφορμές για ταινίες που υιοθετούν διαφορετικά είδη επιχειρώντας όμως κάτι κοινό: να αιχμαλωτίσουν το πνεύμα εκείνων των ημερών.

Για τους κατοίκους της πρώην Λαϊκοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας, αυτή ήταν μια περίοδος τρομακτικών αλλαγών και αβεβαιότητας, με κάθε πτυχή της ζωής τους όπως την ήξεραν μέχρι τότε να ανατρέπεται: από τα νομίσματα μέχρι τα έπιπλα κι από τη νοοτροπία μέχρι την ιδεολογία τους.

Στο “Δύο Προς Ένα” της Νάζα Μπρούνκχορστ, αυτή η περίοδος αβεβαιότητας και συνάμα πρωτόγνωρης ελευθερίας παίρνει τη μορφή μιας feel-good ταινίας, a la “Goodbye, Lenin”, με όχημα την ανακάλυψη χιλιάδων χαρτονομισμάτων ανατολικογερμανικού μάρκου από ένα τρίο πολιτών που δεν έχει πραγματικά τίποτα να χάσει.

Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η Μπρούνκχορστ φτιάχνει ένα αισιόδοξο heist movie, όπου οι πολίτες κλέβουν τα λεφτά ενός κράτους που δεν υπάρχει πια αλλά τους είχε γαλουχήσει με την πεποίθηση ότι “όλα ανήκουν στον λαό”.

Εκμεταλλευόμενοι, λοιπόν, μια περίοδο όπου “τo το είναι νόμιμο ή παράνομο σήμερα είναι καθαρά υποκειμενικό”, όπως δηλώνει χαρακτηριστικά ένας από αυτούς, οι κεντρικοί ήρωες της ταινίας πνίγουν ουσιαστικά τα αντικρουόμενα συναισθήματά τους γι’ αυτό που έρχεται σε ένα καταναλωτικό όργιο, που αποκαλύπτει παράλληλα πτυχές του χαρακτήρα τους, επιθυμίες και πάθη που είχαν συμβιβαστεί με την πραγματικότητα της ζωής στην Ανατολική Γερμανία.

Όμως, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια της Μπρούνκχορστ να μην βαρύνει άνευ λόγου την ταινία της, την πάντα μαγνητική παρουσία της Σάντρα Χούλερ (“Anatomy of a Fall”) στον πρωταγωνιστικό ρόλο και την προσεκτική ανασύσταση της εποχής, το “Δύο Προς Ένα” παρεμένει πεισματικά μια ωραιοποιημένη καρτ-ποστάλ από μια περίοδο τόσο πολύπλοκη που απαιτεί περισσότερη ισορροπία ανάμεσα στο ανάλαφρο και το ουσιώδες.