Daniel 16

Ο Ντάνιελ, ένας Γερμανός έφηβος, στέλνεται στην Ελλάδα σε μια κοινότητα αγωγής ανηλίκων, για να εκτίσει την ποινή του. Εκεί, σ’ ένα εγκαταλελειμμένο χωριό του Έβρου, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, βιώνει πρωτόγνωρα συναισθήματα και καλείται να δώσει λύση σε δύσκολα διλήμματα. Η τελική του απόφαση θα ξαφνιάσει τους πάντες. 

Μια ιστορία εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα. Ο σκηνοθέτης ήρθε σε επαφή με την ιστορία από ένα άρθρο σε εφημερίδα, σχετικά με μία κοινότητα αγωγής Γερμανών εφήβων με παραβατική συμπεριφορά που λειτουργούσε στην Ελλάδα.

Ο Ντάνιελ είναι ένας 16χρονος Γερμανός από το Αμβούργο, που καταφθάνει ένα βροχερό βράδυ στην κοινότητα σε ένα χωριό του Έβρου. Αντιδραστικός, απόμακρος και σιωπηλός, φαίνεται να ανησυχεί για τον σκύλο που άφησε πίσω με τη μητέρα του στο Αμβούργο περισσότερο από κάθε τι άλλο. Στο παρασκήνιο της προσωπικής του πορείας όμως, παίζεται το προσφυγικό δράμα, που εισχωρεί και υπογραμμίζει δραματικά κάθε σκηνή της ταινία και τελικά οδηγεί τον Ντάνιελ, ο οποίος τελικά έχει μεγαλύτερη ενσυναίσθηση απ’ότι αρχικά αφήνει να φανεί, να επαναπροσδιορίσει τη συμπεριφορά του και να ανακαλύψει τα όρια της ευαισθησίας και γενναιότητας του.

Πρόκειται για μία ταινία ήπιων τόνων, με ανέλπιστα ευρηματικές σεναριακές λεπτομέρειες που ελπίζουμε να έχει τη μεταφεστιβαλική πορεία που της αξίζει. Καταφέρνει ο δημιουργός της να προσεγγίσει με τρόπο απλό, αλλά ουσιώδη, τα θέματα της, χωρίς ποτέ να βροντοφωνάζει ή να παρασύρεται από το δράμα της. Εξελίσσεται το ίδιο σιωπηλά και ήπια με τον κεντρικό της ήρωα,  κρύβοντας όμως μία βαθιά ευαισθησία πίσω από το νατουραλιστικό ύφος της.

Το Daniel 16 φέρνει σε ενδιαφέρουσα και απρόσμενη αντιπαράθεση δύο διαμετρικά αντίθετους κόσμους, δύο παντελώς διαφορετικές μικρές Οδύσσειες που λαμβάνουν χώρα στο τελευταίο οχυρό της Ελλάδας και της Ευρώπης. Και παρά τις προφανείς διαφορές ανάμεσα στη δύστροπη συμπεριφορά του κεντρικού ήρωα και το πλήθος προσφύγων που αναζητούν μία νέα ζωή μέσα στα ευρωπαϊκά σύνορα, ο Ντάνιελ δεν αργεί να ανακαλύψει ότι οι άνθρωποι αυτοί, όπως και ο ίδιος, είναι ξένοι σε αφιλόξενο τόπο, πασχίζουν να βρουν τρόπο διαφυγής, με μία συχνά τραγική μοίρα να τους επιφυλάσσεται.

Μας θυμίζει η ταινία με τον πιο ανθρώπινο και ευαίσθητο τρόπο, ότι ίσως η απόσταση ενός Γερμανού εφήβου από το μεταναστευτικό δράμα των ελληνικών συνόρων είναι μικρότερη απ’ ότι φαίνεται, ή αλλιώς – όπως πολύ όμορφα συμβολίζεται στις σκηνές της- ένα αδέσποτο σκυλί που περιπλανιέται στις αυλές ενός χωριού του Έβρου, ίσως έχει τελικά την ίδια αξία με τον σκύλο που αφήσαμε πίσω στο σπίτι μας στο Αμβούργο.