Blue Beetle

Σύνοψη: Μετά την αποφοίτησή του, ο Χάιμε Ρέγιες επιστρέφει στην πόλη του και τους συγγενείς του, οι οποίοι του αποκαλύπτουν την δεινή οικονομική θέση όπου βρίσκονται. Η δουλειά που αναλαμβάνει δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, όμως του δίνει την ευκαιρία να γνωρίσει την Τζένι Κόρντ, γόνο μίας εταιρείας βιοτεχνολογίας, η οποία κάποια στιγμή του δίνει να φυλάξει ένα περίεργο τεχνολογικό προϊόν: έναν Σκαραβαίο.

Ωστόσο, ξεχνά να τον προειδοποιήσει ότι ο συγκεκριμένος Σκαραβαίος μπορεί να τον διαλέξει ως ξενιστή και να τον μετατρέψει σε έναν πραγματικό υπερήρωα.

Άποψη: Φρέσκος από τις τηλεοπτικές μάχες του “Cobra Kai”, o 22χρονος Σόλο Μαριντουένια πάει ένα βήμα παραπέρα τα skills του και εισέρχεται στο ευρύ σύμπαν της DC ως “Blue Beetle”. Αν και λιγότερο αναγνωρίσιμος, ο συγκεκριμένος υπερήρωας δεν απέχει πολύ από όλους τους άλλους εκεί έξω και σίγουρα η αποστολή του δεν διαφέρει καθόλου: πρέπει να σώσει τον κόσμο.

Ήδη από την αρχή της ταινίας, η ιστορία φέρνει έντονα στο μυαλό τον “Ant-Man”, όπου ο Πολ Ραντ, δυσκολευόμενος οικονομικά, δέχεται την πρόταση να γίνει ο “Ant-Man”, σώζει τον κόσμο και τελικά, κερδίζει και το κορίτσι της εταιρείας που ανέπτυξε την τεχνολογία. Κυρίως, όμως, ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία τους και στην τσαχπινιά τους. Με άλλα λόγια, είναι φονικό όπλο αλλά είναι και λίγο άμαθος στο υπερ-ηρωιλίκι.

Παρόλα αυτά, η μετα-εφηβική τρομάρα του είναι αστεία, και το σενάριο του Gareth Dunnet-Alcocer (“Miss Bala”) τον έχει πλαισιώσει με πληθωρικούς, λατίνους χαρακτήρες που όσο και αν το θέλουν δεν περνούν απαρατήρητοι. Όλοι μαζί υπηρετούν στο κωμικό, αλλά και στο δραματικό, κομμάτι της ταινίας ενισχύοντας κατά πολύ την έννοια της οικογένειας. Στο αντίπαλο στρατόπεδο, η Σούζαν Σάραντον, η οποία υποδύεται την θεία της Τζένι, ενισχύει την έννοια της οικογένειας αλλά με την αρνητική έννοια, καθώς σε αυτήν την ταινία έχει τον ρόλο του villain. Μυστήρια η συμμετοχή της, πάντως, καθώς ο χαρακτήρας της δεν έχει κάτι αξιοπρόσεκτο ή μοναδικό για το ταλέντο της. 

Αυτό που θα λέγαμε ότι ξεχωρίζει στο “Blue Beetle”, συγκριτικά πάντα με τις δυνατότητες που της δόθηκαν από την αρχή, είναι τα εφέ που χρησιμοποιήθηκαν με μαεστρία και σε συνδυασμό με ευφάνταστες μάχες. Οπτικά, δηλαδή, έναν φαν του είδους θα τον ικανοποιήσει και θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του. Σε όλα τα άλλα, ωστόσο, ίσως η ταινία θα φανεί μη αντάξια.

Και όντως, το δραματικό στοιχείο εισβάλλει στην πλοκή περισσότερο από όσο θα θέλαμε, τα αστεία δεν βρίσκουν πάντοτε στόχο και συνολικά η διάρκειά της κουράζει. Μία περισσότερο συνοπτική εκδοχή θα ήταν ιδανική και ίσως θα άφηνε πιο ευχαριστημένο το κοινό.

Ακόμα και έτσι, όμως, το “Blue Beetle” είναι μέχρι ένα σημείο διασκεδαστικό και κατάλληλο για όλη την οικογένεια. Σίγουρα δεν είναι στις τοπ των υπερηρωικών ταινιών, αλλά η προσπάθεια είναι τουλάχιστον επαρκής.