Bloodshot

Θυμάστε την εποχή που όλες οι ταινίες δράσης ήταν η ίδια ταινία και το Champions League έπαιζε στο MEGA; Ε λοιπόν, απ’ ότι φαίνεται, έχουμε 2001 γιατί το Bloodshot είναι αυτή η ταινία.

Ο Vin Diesel είναι, φυσικά, ένας υπερ-στρατιώτης. Μετά τον θάνατο του, μια άκρως μυστική, κρατική υπηρεσία τον επαναφέρει στην ζωή αντικαθιστώντας το αίμα του με μικροσκοπικά nanobots που επουλώνουν αυτόματα κάθε τραύμα που μπορεί να υποστεί. Αν το όνειρο σας ήταν να δείτε τον Vin Diesel να ενσαρκώνει τον Wolverine – χωρίς τις λεπίδες-  τότε το όνειρο σας έγινε πραγματικότητα! Η ταινία είναι το απόλυτο over the top, generic action flick των αρχών του 2000.  Έχει το απαραίτητο, αχρείαστα σύνθετο story, που δουλεύει μόνο επιφανειακά και απλά εξυπηρετεί την μεταφορά του πρωταγωνιστή σε δωμάτια γεμάτα με “κακούς”, ενοχλητικά θαμπό CGI που τις μισές φορές δεν καταλαβαίνεις τι βλέπεις, υπερκινητική σκηνοθεσία και τον Vin Diesel να φωνάζει για μιάμιση ώρα.  

‘Ολοι οι χαρακτήρες είναι generic και αισθάνεσαι ότι τους έχεις ξαναδεί ένα εκατομμύριο φορές σε κάποια προηγούμενη ζωή. Δεν υπάρχει απολύτως καμία χημεία μεταξύ τους και το, από καιρό ξεχασμένο, trope του genius χακερά- θυμάστε που υπήρχε και ένας τέτοιος σε κάθε ταινία;- κάνει την επιστροφή του, από τότε που το ίντερνετ ήταν κάτι το συναρπαστικό και νομίζαμε οτι οι προγραμματιστές είναι περίπου σαν θεοί.

Ένα ενδιαφέρον twist στο πρώτο μέρος του έργου, που θα μπορούσε να προσφέρει κάτι σε story και να δώσει στο έργο περισσότερη υπόσταση, προσπερνάται στα γρήγορα για να φτάσουμε στο ξύλο.

Ωστόσο υπάρχει ένα guilty pleasure quality μέσα σε όλα αυτά. Μετά την άνοδο της Marvel, την τελευταία δεκαετία, οι ταινίες δράσης ωρίμασαν, σκοτείνιασαν και μαζί τους χάθηκε η αναπολογητικά cheesy περιπέτεια με τον badass ήρωα να προσφέρει κινηματογραφική κατάνυξη υπό τους ήχους των πολυβόλων και την γεύση του ποπκόρν. Πλέον οι ταινίες δράσης απευθύνονται σε ενήλικες και θέλουν να έχουν “μήνυμα”.

Όχι αυτή η ταινία! Αυτή η ταινία ξέρει ακριβώς τι είναι και για τους λάτρεις αυτού του είδους -υπό εξαφάνιση- θα είναι ένα νοσταλγικό throwback σε αθωότερους καιρούς.

Mηνάς Φραντζέσκος