Better man

Σύνοψη: Με τη μορφή ενός χιμπατζή, ο Ρόμπι Γουίλιαμς αφιερώνεται ολόψυχα στην προσπάθεια να κάνει καριέρα στη μουσική, πρώτα ως μέλος των Take That και ύστερα σόλο, ενώ παράλληλα μάχεται με το τίμημα της φήμης και τους προσωπικούς δαίμονές του.

Άποψη: Λίγες μέρες πέρασαν από την ανακοίνωση πως μέσα στο 2025 θα έρθει στην Ελλάδα για συναυλία Ρόμπι Γουίλιαμς και η πρώτη κινηματογραφική εβδομάδα της χρονιάς ξεκινάει με μια μιούζικαλ βιογραφία του καλλιτέχνη, που όμοια της, καλώς ή κακώς, δεν έχουμε ξαναδει.

Σε σκηνοθεσία του Michael Gracey (The Greatest Showman), η ταινία προσπαθεί να εξερευνήσει τη ζωή του Γουίλιαμς με τρόπο που ξεφεύγει από τις παραδοσιακές βιογραφίες.

Η ταινία επικεντρώνεται στην πολυτάραχη ζωή του τραγουδιστή, από τη μάχη του με την κατάθλιψη και τις εξαρτήσεις μέχρι την άνοδό του ως ποπ είδωλο, από το μικρό αγόρι που ο μάνατζερ ήθελε να χρησιμοποιηθεί για να γίνει ένα νέο, επιτυχημένο boyband, μέχρι την σόλο καριέρα.

Και αν η λογική του ένα αστέρι γεννιέται έχει επηρεάσει διεθνές και εγχώριο σινεμά για τέτοιου είδους ιστορίες ανόδου και πτώσης, αυτό που ξεχωρίζει το better man είναι η χρήση ψηφιακών εφέ: ο ίδιος ο Γουίλιαμς παρουσιάζεται με τη μορφή ενός ψηφιακά δημιουργημένου χιμπατζή, μια μεταφορά για το πώς ένιωθε ότι αντιμετωπιζόταν στη βιομηχανία της μουσικής, με τον τραγουδιστή να δίνει την φωνή του σε μια ταινία που ανά στιγμές θυμίζει το προηγούμενο μιούζικαλ του σκηνοθέτη με τον Χίου Τζάκμαν και ανά στιγμές μια αλλόκοτη εκδοχή του πλανήτη των πιθήκων, λόγω της ομοιότητας του άβαταρ του τραγουδιστή με τους αντίστοιχους του πιθηκοfranchise.

Ευρηματικη αναμφίβολα, αλλά περισσότερο ως φάρσα παρά ως βιογραφικό δράμα. Είναι από αυτά τα έξυπνα και αστεία βιντεάκια που είναι έξυπνα και αστεία ακριβώς επειδή είναι βιντεάκια καθώς ως ταινία θα φάνταζαν αλλόκοτα.

Κάτι τέτοιο μοιάζει να συμβαίνει με αυτή την αχαλίνωτη ταινία, που όμως παρά την αστειότητα και μετά από ένα σημείο την γραφικότητά της, στέκεται και σε δύσκολα και σκοτεινά σημεία για ένα πρόσωπο που όχι απλώς είναι εν ζωή, αλλά εμπλέκεται και στην ταινία. Η μουσική είναι αναπόσπαστο μέρος της ταινίας, με τις σκηνές να συνδυάζουν συναίσθημα και θεατρικότητα, θυμίζοντας το ύφος του The Greatest Showman. Η σκηνοθεσία του Gracey είναι γεμάτη ενέργεια και χρώμα, όμως δεν αποφεύγει κάποιες υπερβολές. Η χρήση του CGI είναι καλοδουλεμένη, αλλά η  αλληγορία με τον χιμπατζή ενδέχεται να αποσπάσει την προσοχή από τη δραματική ουσία της ιστορίας.

Το «Better Man» είναι μια τολμηρή  βιογραφική ταινία που αξίζει για όσους είναι φαν της μουσικής του Γουίλιαμς. Ωστόσο, η όλη της πρωτοτυπία εξαντλείται γρήγορα, καθώς αν συνηθίσουμε την εικόνα του χιμπατζή, τότε μετά το μόνο που μένει είναι μια επιφανειακή προσέγγιση πάνω στα δεινά της φήμης και της επιτυχίας.