Σύνοψη: Η Νίνα είναι μαιευτήρας σε επαρχιακό νοσοκομείο. Όταν οι γονείς ενός βρέφους που πεθαίνει στη γέννα την κατηγορούν για αμέλεια, η δουλειά της απειλείται.
Αυτό που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν, ωστόσο, και υπάρχει κίνδυνος να ανακαλύψουν, είναι πως η Νίνα πραγματοποιεί παράνομες εκτρώσεις σε φτωχικά χωριά, όπου οι γυναίκες αντιμετωπίζονται εξακολουθητικά ως υποχείρια, πραγματοποιώντας έτσι ένα είδος ατομικής εξέγερσης σε πείσμα κάθε επαγγελματικής δεοντολογίας.
Γνώμη: Η Γεωργιανή Ντέα Κουλουμπεγκασβίλι εκπληρώνει όλες τις υποσχέσεις που άφησε με το ντεμπούτο της “Beginning” (2020”) στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της, το “April” που μπαίνει δικαιώς στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες της φετινής χρονιάς, καθώς παραδίδει ένα συγκλονιστικό πορτρέτο μιας γυναίκας που φλέγεται από την ανάγκη της να πράξει με βάσει αυτό που θεωρεί ηθικά σωστό, παρότι αυτό είναι ενάντια στον νόμο.
Με φόντο την επαρχία της Γεωργίας, η Κουλουμπεγκασβίλι ξεδιπλώνει την καθημερινότητα της ηρωίδας της με την κάμερα να στέκεται σε πολλές σκηνές πίσω της ή να αναπαριστά το βλέμμα της καθώς οδηγεί σε ημιφωτισμένους άδειους δρόμους, ενώ εμείς ακούμε την ανάσα της, με αποτέλεσμα η Νίνα να μετατρέπεται από κινηματογραφικός χαρακτήρας σε μια ολοζώντανη γυναίκα, της οποίας κάθε στιγμή είναι διαποτισμένη από μια αμείλικτη αγωνία.
Η Κουλουμπεγκασβίλι υπηρετεί εμπνευσμένα το είδος του “slow cinema”, βυθίζοντας τον θεατή αργά αλλά αναπόφευκτα στη ζοφερή και μοναχική πραγματικότητα τόσο της ηρωίδας της όσο και των γυναικών, συχνά ανήλικων, που βοηθά πραγματοποιώντας παράνομες εκτρώσεις και δίνοντάς τους στα κρυφά αντισυλληπτικά χάπια.
Το γυναικείο σώμα είναι ένα πεδίο μάχης για την Κουλουμπεγκασβίλι, η έκβαση της οποίας ορίζεται από τους νόμους που θέτουν οι άντρες και, φυσικά, από τις διαθέσεις τους. Η δε σκηνή της έκτρωσης μιας έφηβης είναι τέτοιας δύναμης και αρτιότητας που όσο κι αν θες δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη.
Στα επεισόδια που παρακολουθούμε από τη ζωή της Νίνα παρεμβάλλονται σκηνές από τη φύση της γύρω περιοχής: ένα χωράφι με παπαρούνες, ένας ουρανός που μαυρίζει από βαριά σύννεφα, η λάσπη που πνίγει τους χωματόδρομους των χωριών. Την εμφάνισή του κάνει επίσης ένα παράξενο πλάσμα που μοιάζει με τη Νίνα και φαίνεται σαν να έχει βγει από τις λίμνες της περιοχής σε ονειρικές σεκάνς που προσθέτουν μια απόκοσμη πινελιά στην αβάσταχτα νατουραλιστική προσέγγιση που ακολουθεί η υπόλοιπη ταινία.
Έτσι, το “April” καταφέρνει σε 2 ώρες και 14 λεπτά να χωρέσει όλη την ομορφιά και την αιματοχυσία του γυναικείου κορμιού φιλτραρισμένες μέσα από την οπτική μιας σκηνοθέτιδος που αναδεικνύεται ως κάτι παραπάνω από ικανή στο να δημιουργήσει τόσο το ψυχογράφημα μιας γυναίκας όσο και αυτό μιας ολόκληρης κοινωνίας, έχοντας σύμμαχό της την Ία Σουκιτασβίλι που παραδίδει μια χαμηλότονη ερμηνεία τεράστιας εσωτερικής έντασης που, για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του ποιητή Αργύρη Χιόνη, “κραυγάζει ήσυχα, απαλά, σχεδόν ψιθυριστά”.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων