Super 8

Pasee νοσταλγία

Έκανε ένα μεγάλο λάθος ο Άμπρααμς με το "Super 8". Δεν είναι ενημερωμένος για την σύγχρονη γενιά, δεν τον πληροφόρησαν καλά, ότι και από τα δύο και να συμβαίνει, η ουσία είναι ότι παρέδωσε ένα εντελώς άστοχο φιλμ. Και εξηγούμαι.
Υποτίθεται ότι δημιούργησε μια νοσταλγική ταινία, αφιερωμένη σαν φόρο τιμής στην αισθητική των 80s sci-fi ταινίες για όλη την οικογένεια και δη για τα παιδιά, όπως τα "E.T.", "Στενές επαφές τρίτου τύπου", "Γκούνις", στον Στίβεν Σπίλμπεργκ της γενιάς του. Με στόχο και σκοπό να διασκεδάσει το αντίστοιχο κοινό των 10s, δηλαδή τους τωρινούς έφηβους (όση νοσταλγία και να σε πιάσει αγαπητέ 35άρη, δεν είσαι το κοινό αυτής της ταινίας, μην τρελαίνεσαι...).

Και ποιος του είπε ότι τα τωρινά πιτσιρίκια θα δουν το "Super 8" και δεν θα τα πιάσει νευρικό γέλιο από την -κακώς εννοούμενη- αθωότητα και απλότητα του όλου εγχειρήματος; Οι εποχές έχουν αλλάξει εντελώς στον τρόπο με τον οποίο διασκεδάζει και εκτονώνεται ο τωρινός 14χρονος και αυτό που -μάλλον- δεν κατάλαβε ο (αγαπημένος κατά τα άλλα) δημιουργός, είναι ότι παρέδωσε ένα φιλμ που απευθύνεται στους έφηβους των 80s, αν τους έκανες copy paste και τους μετέφερες αυτούσιους στο 2011. Κάτι τέτοιο όμως απαιτεί δική του... ξεχωριστή ταινία για να συμβεί, άσε που επίσης (Back to the future) έχει ειπωθεί, οπότε νέο... remake δεν θα το αντέξω!

Εν τέλει, κακή ταινία δεν μπορείς να την πεις: η αρχική σεκάνς του τρένου είναι πολύ εντυπωσιακή, κάποια αστεία μεταξύ των πιτσιρικάδων, εμπνευσμένα, βγάζει και μια τρυφερότητα, είναι φροντισμένη παραγωγή (αυτό έλειπε), μου άρεσε και η αναφορά στο District 9 (ο εξωγήινος που θέλει να φύγει και δεν τον αφήνουν, μέχρι που κατασκευάζει την δική του συσκευή για να το καταφέρει), όμως δεν παύει να αποτελεί όχι απλά μια παλιομοδίτικη, αλλά μια μπανάλ, πασέ ταινία. Και το ερώτημα παραμένει: Ποιον αφορά;
 

Απόστολος Κίτσος