Μπιγκ Χιτ

Ρετρό ρίσκο

Τέσσερα χρόνια μετά το Γιο του Τσάρλυ, ο Κάρολος Ζωναράς επιστρέφει με το Μπιγκ Χιτ, μια κινηματογραφική σπουδή πάνω στο φιλμ νουάρ, αποτείοντας φόρο τιμής στο μεγάλο δημιουργό Fritz Lang και το μυθικό «Big Heat».

Τουλάχιστον, το δηλώνει από την αρχή ο άνθρωπος, οπότε «κάθε αμαρτία εξομολογούμενη, παύει να είναι αμαρτία». Και έτσι, στο χαλαρό, ξεδιπλώνει μια κλασσική νουάρ ιστορία με όλα (μα όλα) τα κλισέ που την χαρακτηρίζουν, έχοντας προσέξει αρκετά πάντως το σενάριό του, με σωστές δόσεις χιούμορ, αγωνίας, μυστηρίου κλπ κλπ, με λίγα λόγια περνάς 1,5 διασκεδαστική ώρα που θα ήταν πιο ανέμελη και λιγότερο κουραστική, αν δεν επέλεγε αυτόν τον ιδιόμορφο τρόπο κατασκευής της ταινίας…

Όλοι οι διάλογοι στο έργο ηχογραφήθηκαν προκαταβολικά. Μέχρι να ξεκινήσουν τα γυρίσματα είχε ήδη φτιαχτεί κάτι σαν ραδιοφωνικό δράμα. Οι ηθοποιοί που υποδύθηκαν τους ρόλους αυτό που ουσιαστικά έπρεπε να κάνουν ήταν να παίξουν τα λόγια σε “playback”. Ο Ζωναράς ρίσκαρε με το συγκεκριμένο τέχνασμα θέλοντας να βάλει την προσωπική του σφραγίδα στο φιλμ και μπορεί οι προθέσεις του να είχαν θεωρητικό ενδιαφέρον, αλλά η εκτέλεση ήταν κατά τη γνώμη μου, ημι-αποτυχημένη. Και αρκετά κουραστική.

Joker