Mamouth

Cult αφέλεια

Από τις πιο καλτ, πριν γίνουν καν μες στο κοινό, ταινίες που έχω δει τα τελευταία χρόνια, με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ να υποδύεται τον λούζερ,
καταστροφικό και απίστευτα αφελή παχουλό Σερζ Πιλαρντός, ο οποίος ξεκινά ένα οδοιπορικό πίσω στις παλιές του δουλειές για να
μαζέψει τα ένσημα που ποτέ δεν του δώσανε ή και ο ίδιος δεν ενδιαφέρθηκε να πάρει. Στόχος του να βγει στην πολυπόθητη σύνταξη.
Μέσα σε ένα σύμπαν βλακείας, αφέλειας και χαζομάρας, πασπαλισμένο όμως με συναίσθημα, ανθρωπιά, αγάπη και συμπόνια, γελάς μα και συμπάσχεις σε αυτό το ιδιόμορφο road trip. Οι Γιολάντα Μορό, Ιζαμπέλ Ατζανί και Άννα Μουγκλαλίς, επίσης πρωταγωνιστούν.

Νέστορας Πουλάκος (3,5 / 5)

Συγκινητικό

Δεν ξέρω κατά πόσον η συγκεκριμένη ταινία μπορεί να θεωρηθεί κωμωδία. Εγώ τουλάχιστον δεν γέλασα πολύ. Όχι ότι ο Ντεπαρτιέ κι η Μορό υπολείπονται ταλέντου. Είναι κι οι δύο εκπληκτικοί. Είναι που το θέμα είναι μάλλον θλιβερό.
Ο Σερζ Πιλαρντός (ένας Ντεπαρτιέ πιο χοντρός από ποτέ), ξεπερασμένος, γελοίος με την μακριά του χαίτη τύπου παλιο-μεταλάς κι αργοκίνητος μες τα κιλά του, μοιάζει ο ίδιος με μαμούθ. Η γυναίκα του Κατρίν, εγκλωβισμένη στον κόσμο των ενσήμων, κουρασμένη κι απογοητευμένη από την ζωή είναι γκρινιάρα, απότομη και καθόλου στοργική. Ένα ζευγάρι σε απόγνωση δηλαδή. Η ζωή τους έχει ξεπεράσει.
Οι νεότεροι από την άλλη πλευρά, είναι πιο επιθετικοί και κινούνται σε γρήγορους ρυθμούς αντιδρώντας σε μια κατάσταση που δεν έχει και πολλά να τους προσφέρει.
Μέσα στην τρέλα της σύγχρονης κοινωνίας όμως και σε μια εποχή ανασφάλειας και αβεβαιότητας που μέσα από το roadtrip του πρωταγωνιστή τους οι σκηνοθέτες αποτυπώνουν, ο Σέρζ κι η Κατρίν αγαπιούνται ειλικρινά και βαθιά, σχεδόν αθώα σαν δυο μικρά παιδιά. Κι αυτό είναι πέρα για πέρα συγκινητικό.

Mάρω Κουμουνδούρου (3 / 5)