H "θεατράλε" Κίρα
Ακόμα μία ταινία εποχής από τον Τζο Ράιτ επιλέγοντας την Κίρα Νάιτλι για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Κάτι έχει πάθει αυτό το κορίτσι από τότε που το περιέλαβε ο Κρόνενμπεργκ και παίζει μόνο με το σαγόνι (ακούστηκαν από πολλούς ανησυχίες για την κατάσταση του τρένου μετά από τη «συνάντησή» του με το σαγόνι, στην ταινία). Οι υπόλοιπες ερμηνείες καλές έως πολύ καλές - ιδίως αν λάβουμε υπόψη μας την ερμηνεία του Τζουντ Λο.
Η ταινία βασίζεται στο κλασικό έργο του Λέον Τολστόι παρουσιάζοντας όμως την πιο ανθρώπινη και καλοσυνάτη πλευρά του Karenin. Έχοντας ως βασικό άξονα την ηθική, περιπλέκει όλη την ιστορία γύρω από την υποκρισία που έλουζε τα πρόσωπα των ανώτερων κοινωνικών τάξεων της εποχής – μια υποκρισία που πνίγει όποιον τολμήσει να την απαρνηθεί (όχι ότι σήμερα ισχύει κάτι διαφορετικό – η υποκρισία είναι σταθερή αξία στο χρόνο και δε γνωρίζει σύνορα). Αν η γυναίκα του Καίσαρα έπρεπε και να είναι και να φαίνεται τίμια, η γυναίκα του Καρένιν έπρεπε απλά να φαίνεται – το αν ήταν δε μας αφορά.
Αγάπη, έρωτας, πάθος – τρία πράγματα που παρακολουθούμε να περιγράφονται αλλά παρά τη θεατρική ματιά να μην μπορούν να σου μεταδώσουν εύκολα το συναίσθημα (φταίει λίγο και η υπέρμετρη «θεατράλε» ερμηνεία της Νάιτλι που κάνει το δράμα να φλερτάρει με τη σάτιρα). Και τι είναι τελικά το ήθος; Όλες οι απαντήσεις δίνονται σε μια σκηνή – στη σκηνή που ο Levin συνειδητοποιεί ότι δεν επέλεξε τον άνθρωπο που θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του βάσει της «λογικής» και αναθεωρεί.
Ελεωνόρα Βερυκοκίδη
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων