Carmen

Σύνοψη: Η Κάρμεν αφήνει πίσω την οικογένεια και την κοινότητά της για να ξεφύγει από ένα μεξικανικό καρτέλ και περνά τα σύνορα των ΗΠΑ, όπου αιχμαλωτίζεται από έναν συνοριοφύλακα που προσπαθεί να τη σκοτώσει.

Συγκλονισμένος από αυτή τη βία, ένας συνάδελφός του, ο Έινταν, σώζει την Κάρμεν και τη βοηθά να δραπετεύσει. Κυνηγημένοι θα φτάσουν στο Λος Άντζελες, με την έλξη ανάμεσά τους να μεγαλώνει.

Άποψη: Ο Paul Mescal του Aftersun και η Melissa Barrera των After Heights & Scream πρωταγωνιστούν σε αυτήν την σύγχρονη εκδοχής της όπερας του Bizet, η οποία συνδυάζει σκληρό ρεαλισμό με ένα glossy ρομάντζο.

Σε σκηνοθεσία του χορογράφου του «Μαύρου Κύκνου» Benjamin Millepied, το οπερατικό πάθος δεν θα μπορούσε παρά να είναι διάχυτο στις περισσότερες σκηνές. Οι εναλλαγές, όμως, από το δράμα σε μιούζικαλ δεν γίνονται πάντα με εύστοχο τρόπο και αυτό είναι το μεγάλο ντεφό της υπόθεσης.

Η κλασική ιστορία κάνει update και μας μεταφέρει στο σύγχρονο Μεξικό και τις ΗΠΑ, προσφέροντας σε αφθονία τόσο το μελόδραμα όσο και τη μουσική. Η Carmen (Melissa Barrera) καταφεύγει στις ΗΠΑ, αφού η μητέρα της, χορεύτρια φλαμένκο, δολοφονείται από το καρτέλ ναρκωτικών. Εν τω μεταξύ, στην άλλη άκρη των συνόρων, στο Τέξας, ο Mescal υποδύεται τον Aidan, έναν πρώην πεζοναύτη που δέχεται απρόθυμα μια δουλειά σε μια περίπολο μαζεύει παράνομους από τα σύνορα. Οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών είναι δυνατές και μαζί δημιουργούν ένα όμορφο ζευγάρι με πολύ έρωτα και καθόλου μέλλον, πράγμα που υποψιαζόμαστε από την αρχή. Μαζί τους η μούσα του Almodovar, Rossy de Palma, δημιουργεί το απαραίτητο μυστήριο του παρελθόντος και η ερμηνεία της δεν υπολείπεται καθόλου ούτε σε ένταση, ούτε σε πάθος.

Ωστόσο, παρότι είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για μια εντυπωσιακή οπτικά και φιλόδοξη ταινία, υπάρχει κάτι στον τόνο της που τελικά αφήνει τον θεατή αδιάφορο. Φαίνεται σαν η σκηνοθεσία να έχει εστιάσει τόσο πολύ στην ατμόσφαιρα που ξεχνάει να υπηρετήσει την πλοκή. Οι περιορισμένοι διάλογοι δεν βοηθούν, επίσης. Τα νοήματα δεν φτάνουν έξω από το σύμπαν τον δύο ηρώων.

Έτσι, το αποτέλεσμα απέχει -δυστυχώς- πολύ από την πρόθεση. Η οπτική φαντασμαγορία και τα αναμενόμενα όμορφα χορευτικά δεν μπορούν να καλύψουν το γεγονός ότι η όποια αγωνία είναι εντελώς απούσα, οι χαρακτήρες δεν αναπτύσσονται επαρκώς και η αφήγηση μπερδεύει περισσότερο παρά παρουσιάζει μια ιστορία μεταξύ δύο ερωτευμένων και κυνηγημένων νέων.