"Litvinenko": Ανέμπνευστο

Σύνοψη: Την 1η Νοεμβρίου 2006, ο Αλεξάντερ Λιτβινένκο, πρώην κατάσκοπος της Ρωσίας που είχε βρει καταφύγιο στη Μεγάλη Βρετανία, αισθάνεται μια ξαφνική αδιαθεσία.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Fallout" season 1: Οι φαν θα το αποθεώσουν

Μόλις 22 μέρες αργότερα, αφήνει την τελευταία του πνοή, αφού έχει διαπιστωθεί ότι τον είχαν δηλητηριάσει με το χημικό στοιχείο πολώνιο. Ο ίδιος είχε προηγουμένως υποστηρίξει στους ερευνητές της βρετανικής αστυνομίας ότι υπαίτιος για τη δολοφονία του ήταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν.

Έτσι, ξεκινά ένας αγώνας δρόμου για να βγει η αλήθεια στην επιφάνεια.

Γνώμη: Η πραγματικότητα ενίοτε τείνει να ξεπερνά τη μυθοπλασία κι η ιστορία του Αλεξάντερ Λιτβινένκο είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις. Η εικόνα του από το κρεβάτι του βρετανικού νοσοκομείου, όπου έδινε μια άνιση μάχη απέναντι στη δηλητηρίασή του από πολώνιο, είχε κάνει πίσω στο 2006 τον γύρο του κόσμου κι όσα είχε να πει είχαν ανοίξει μια τρύπα στο πέπλο που καλύπτει τις αθέμιτες πρακτικές του καθεστώτος του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Καθώς βρισκόμαστε πια στην εκπνοή του 2022, με τον Πούτιν να έχει σχεδόν μονοπωλήσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, είναι άξιον απορίας πώς η τόσο επίκαιρη υπόθεση του Λιτβινένκο κατέληξε να γίνει μία τόσο εξαιρετικά επιφανειακή μίνι-σειρά τεσσάρων επεισοδίων που δεν έχει απολύτως τίποτα να πει.

Αν μιλούσαμε για ντοκιμαντέρ τότε ίσως να ήταν αλλιώς τα πράγματα, καθώς η χρονολογική παράθεση των βημάτων που ακολούθησε η βρετανική αστυνομία για να λύσει το μυστήριο είναι το βασικό χαρακτηριστικό της σειράς. Όμως, ο σεναριογράφος Τζορτζ Κέι (Lupin) και ο σκηνοθέτης Τζιμ Φιλντ Σμιθ (Truth Seekers) φαίνεται να νομίζουν ότι αυτή η παράθεση είναι αρκετή για να κρατήσει το ενδιαφέρον των θεατών, αγνοώντας ότι βρισκόμαστε πια σε μια εποχή της τηλεόρασης που πολλοί από εμάς έχουμε περισσότερες απαιτήσεις από μια σειρά.

Έτσι, αντί να δημιουργήσουν ένα θρίλερ που θα βλεπόταν με κομμένη την ανάσα κι αντί να εκμεταλλευτούν το υλικό τους για να κάνουν ένα απαραίτητο σχόλιο για τις πρακτικές της ρωσικής κυβέρνησης, παραδίδουν μια αστυνομική σειρά που ξεχνάει ποιος είναι ο άνθρωπος στον τίτλο της και επικεντρώνεται αποκλειστικά σε αυτούς που προσπάθησαν να αποδώσουν δικαιοσύνη στο όνομά του. Κι αυτό δεν θα ήταν απαραίτητα κακό αν οι αστυνομικοί που παρακολουθούμε είχαν κάποιο άλλο ευδιάκριτο χαρακτηριστικό πέραν του ότι είναι… αστυνομικοί και προσηλωμένοι απόλυτα στο καθήκον τους.

Μένεις, λοιπόν, να απορείς πώς κάτι τόσο συνταρακτικό μπορεί να οδηγήσει σε κάτι τόσο ανέμπνευστο, ενώ εύχεσαι η ιστορία αυτή να είχε πέσει στα χέρια των ανθρώπων που έφτιαξαν το “Chernobyl” του HBO, μια εξαιρετική σειρά που είχε καταφέρει να αποτυπώσει τη φρίκη ενός γεγονότος, κάνοντας παράλληλα ένα διαχρονικό σχόλιο για τους μηχανισμούς της εξουσίας που καταλήγουν να στερούν ανθρώπινες ζωές.