Munich: The Edge of War

Munich: The Edge of War - κριτική ταινίας

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Ο Άγγλος Hugh Legat κι ο Γερμανός Paul von Hartman, πρώην συμφοιτητές στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, λίγα χρόνια μετά την αποφοίτησή τους ξανασυναντιούνται στο Μόναχο του 1938 ως μέλη των εθνικών τους κυβερνήσεων, οι οποίες βρίσκονται σε πυρετώδεις διπλωματικές διαβουλεύσεις παραμονές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Εκεί, ορμώμενοι από ένα απόρρητο έγγραφο της γερμανικής κυβέρνησης που έχει υποκλέψει ο Paul, θα αποπειραθούν να αποτρέψουν τις επεκτατικές επιδιώξεις του Χίτλερ, σε μια μάχη ενάντια σε όλους αλλά και στο χρόνο.

Άποψη: Την τελευταία πενταετία, στην κινηματογραφική παραγωγή παρατηρείται μια τάση επιστροφής σε ιστορίες που αφορούν πτυχές του Α' ή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ιδωμένες από τη σκοπιά των Συμμάχων, σκηνοθετημένες κατά κανόνα από Βρετανούς σκηνοθέτες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η αφηγηματική τους εστίαση δεν αφορά σε εκκωφαντικούς θριάμβους επί των δυνάμεων του Άξονα αλλά σε ενέργειες πρόσκαιρης υποχώρησης ή στρατηγικής αναδίπλωσης, προκειμένου να σωθούν ανθρώπινες ζωές. Το 2017 είχαμε την ηρωική εκκένωση της Δουνκέρκης στο νολανικό Dunkirk, το 2019 το κατεπείγον μήνυμα να μην επιτεθούν τα βρετανικά στρατεύματα ενόψει επικείμενης παγίδας των Γερμανών στο 1917 του Mendes και φέτος, στο Munich:The edge of war, ένας Γερμανός αυτή τη φορά αφηγείται την υποχώρηση των Βρετανών έναντι των εδαφικών βλέψεων του Χίτλερ για την Τσεχοσλοβακία και τη συνακόλουθη υπογραφή της Συμφωνίας του Μονάχου.

Βασισμένη στο best seller κατασκοπικό/ιστορικό μυθιστόρημα Munich του Robert Harris, η ταινία σκιαγραφεί τις απεγνωσμένες προσπάθειες της βρετανικής πλευράς για διασφάλιση της ειρήνης, επισκοπώντας παράλληλα την βραχύβια συμφωνία που εξασφάλισε ο πρωθυπουργός Neville Chamberlain(Jeremy Irons) υπό ένα διαφορετικό πρίσμα από εκείνο της έντονης κριτικής που του ασκήθηκε από τους συγχρόνους του, όταν εν τέλει ο πόλεμος δεν απετράπη ένα χρόνο αργότερα.

Έτσι, ο Chamberlain του Irons κερδίζει γενικά τη συμπάθεια, παρουσιαζόμενος μάλιστα με σχετικό βάθος: ένας ηγέτης διατεθειμένος να αποτρέψει πάση θυσία την εμπλοκή της χώρας του στα πολεμικά τεκταινόμενα, εσωτερικά ανασφαλής και κατά στιγμές τρομαγμένος αλλά θεληματικός και στέρεος, όποτε πρέπει να αξιώσει χιτλερικές εγγυήσεις ή να απευθυνθεί στο λαό του.

Ο George McKay (Hugh), σ’ένα καταφανές κλείσιμο του ματιού στο 1917 (ειδικά στη σκηνή που τρέχει αγωνιωδώς να μεταφέρει την απάντηση του Μουσολίνι), ερμηνεύει ξανά τον αρχετυπικό everyman που βρίσκεται αίφνης στη δίνη larger than life ιστορικών γεγονότων, ενώ ο Paul του Jannis Newohner εμπλουτίζει τη χαρακτηρολογία των βρετανοκεντρικών war movies (prewar εδώ) με την οπτική του μετεστραμμένου Ναζί που αρχικώς γοητεύτηκε από την λαϊκίστικη εθνικοσοσιαλιστική ρητορική, προτού αντιληφθεί το έτερο, νοσηρό πρόσωπο της χιτλερικής ιδεολογίας.

Ο Schwochow (Je suis Karl) καταφέρνει να διατηρήσει έναν ρυθμό που δεν κουράζει το θεατή, προσπαθώντας με κοφτές εναλλαγές κατεύθυνσης της κάμερας κι ένα νευρώδες, σφιχτό μοντάζ να αποδώσει τόσο την επισφαλή και ρευστή ατμόσφαιρα των αγγλογερμανικών διαβουλεύσεων όσο και την επικινδυνότητα της κρυφής παράλληλης δραστηριότητας των δύο πρωταγωνιστών.

Σε γενικές γραμμές μια δίχως ιδιαίτερη πρωτοτυπία αλλά φροντισμένη και συμπαγής μεταφορά, που αποφεύγει σε αρκετά μεγάλο βαθμό το σκόπελο της σχηματικότητας στην παρουσίαση των χαρακτήρων, δίχως όμως ποτέ να απογειώνεται ή να προσφέρει αξιομνημόνευτες στιγμές.

Νόρα Μαυρίδη

Πρώτη δημοσίευση: 23 Ιαν. 2022, 13:16
Ενημέρωση: 23 Ιαν. 2022, 13:16
Τίτλος:
Munich: The Edge of War
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
123
Εταιρία διανομής: 
Πλατφόρμα Streaming: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos