Θεσσαλονίκη 18: "La casa lobo" - Κριτική

Πρώην Ναζί, Πινοσέτ, ο κακός λύκος και τα τρία γουρουνάκια, ένα σπίτι που αλλάζει συνεχώς μορφή, ένα κορίτσι που προσπαθεί να φτιάξει τη δική της οικογένεια… Τα παραπάνω μπορεί εκ πρώτης όψεως  να μοιάζουν ασύνδετα μεταξύ τους, αλλά στον φιλμικό παραμυθο-εφιάλτη που έφτιαξαν οι Χιλιανοί Κριστομπάλ Λεόν και Χοακίν Κοσίνια, δένουν μεταξύ τους για να δημιουργήσουν ένα σκοτεινό αριστούργημα, η αίσθηση του οποίου αργεί να εγκαταλείψει τον θεατή από τη στιγμή που θα πέσουν οι τίτλοι τέλους.

ΣΧΕΤΙΚΑΤο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πάει Κάννες

Το La Casa Lobo είναι εμπνευσμένο από πραγματικά και άκρως φρικιαστικά γεγονότα: μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Πολ Σέφερ, πρώην Ναζί αξιωματικός, κατέφυγε στη Χιλή μαζί με 200 Γερμανούς και δημιούργησε την «Αποικία της Αξιοπρέπειας» σε ένα απομακρυσμένο αγρόκτημα στα νότια της χώρας. Εκεί δρούσε ως ανώτατος ηγέτης, απαγορεύοντας την επαφή με τον έξω κόσμο στα μέλη της αποικίας και σεξουαλικά κακοποιώντας ανενόχλητος τα μικρά σε ηλικία παιδιά. Όταν δε ο δικτάτορας Πινοσέτ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, ο Σέφερ συμφώνησε να δέχεται στην αποικία του πολιτικούς κρατούμενους, για τους οποίους υπήρχαν μάλιστα ειδικοί χώροι βασανιστηρίων.

Η ταινία ξεκινάει παρουσιάζοντάς μας ένα βίντεο από την ειδυλλιακή ζωή των κατοίκων της αποικίας, που ζουν αρμονικά και ενάρετα με τη φύση. Αυτό που θα ακολουθήσει στη συνέχεια είναι ένα άλλο βίντεο, το οποίο υποτιθέμενα βρέθηκε στο αρχείο της αποικίας και παρουσιάζει την ιστορία της Μαρίας, ενός κοριτσιού που το έσκασε και βρήκε καταφύγιο σε ένα σπίτι στο δάσος, όπου κατοικούν δυο μικρά γουρουνάκια.

Από την πρώτη στιγμή που η Μαρία μπαίνει στο σπίτι, αφήνοντας έξω τον κακό λύκο που παραμονεύει, είναι προφανές ότι το σπίτι αυτό μπορεί να είναι εξίσου επικίνδυνο με ό,τι υπάρχει εκεί έξω. Όλα αλλάζουν μορφή και θέση, τη μια στιγμή είμαστε σε ένα αγροτόσπιτο που έχει δει καλύτερες μέρες και την άλλη σε ένα διαμέρισμα με τηλεόραση και λοιπές σύγχρονες ανέσεις, αλλά η Μαρία δεν δείχνει να προσέχει τίποτα απ’ όλα αυτά, καθώς έχει τρία πράγματα στο μυαλό της: να εξανθρωπίσει τα γουρουνάκια της, να κρατήσει μακριά τον λύκο και να μην επιστρέψει στην αποικία.

Έχοντας ήδη θαμπώσει το κοινό και τους κριτικούς σε διεθνή φεστιβάλ με τις stop motion animation μικρού μήκους, οι δυο δημιουργοί, στην πρώτη μεγάλου μήκους προσπάθειά τους, μας προσφέρουν ένα δεξιοτεχνικό κράμα stop motion, παπιέ μασέ και ζωγραφικής, το οποίο δύσκολα περιγράφεται, καθώς είναι φτιαγμένο για να βιώνεται. Το La Casa Lobo μπορεί να μοιάζει με ένα αλλόκοτο παραμύθι για ενήλικες, αλλά είναι παράλληλα μια πολιτική κατακραυγή για τα δεινά του κάθε είδους φασισμού και μια ηχηρή υπενθύμιση σε  κάθε θεατή για το γεγονός ότι ο «κακός λύκος» κρύβεται μέσα μας και μπορεί – υπό τις κατάλληλες συνθήκες – να αφεθεί ελεύθερος.

8 / 10

Προβάλλεται 8/11 στις 20.30 και 10/11 στις 13.00 στον κινηματογράφο Φρίντα Λιάππα.