The Ballad of Lefty Brown

The Ballad of Lefty Brown - κριτική ταινίας

Σύνοψη: Ένας άξιος ράντσερ εκλέγεται Γερουσιαστής για την πολιτεία της Μοντάνα. Λίγες ημέρες όμως προτού παρουσιαστεί στην Ουάσιγκτον, δολοφονείται. Ο πιστός του βοηθός, ο άκακος και άβουλος  Λέφτι, θα χρειαστεί να υπερβεί τον χαρακτήρα του για να αποκαλύψει τον δολοφόνο και τα κίνητρα του.

Άποψη: Από το 1903 και την Μεγάλη Ληστεία Του Τρένου, το Γουέστερν υπήρξε αδιάλειπτα το χαρακτηριστικότερο είδος που δημιούργησε ο Αμερικανικός κινηματογράφος. Ακόμη και στην εποχή μας, συνεχίζουν να γυρίζονται γουέστερν και μάλιστα, μετά από τους πειραματισμούς της δεκαετίας του ’60 και του ’70 και την σχετική απαξίωση της δεκαετίας του ’80, από το Unforgiven και μετά οι δημιουργοί επιστρέφουν στην κλασσική φόρμα αντιλαμβανόμενοι ότι η δύναμη του είδους βρίσκεται στην προσήλωση στα προαπαιτούμενα της παράδοσης.

Η Μπαλάντα του Λέφτι Μπράουν, είναι τυπική περίπτωση, όπου –φαντάζομαι – παραγωγός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, έκατσαν μια μέρα μαζί, βγήκε ένα μπλοκάκι (ή τάμπλετ) και τσεκαρίστηκαν όλα τα επιμέρους στοιχεία που θα πρέπει να έχει και να δείξει ένα γουέστερν για να μπορεί να λέγεται γουέστερν.

Εκεί που πήγαν λίγο παρακάτω, είναι πως αποφάσισαν να κάνουν τον βοηθητικό χαρακτήρα, τον sidekick, πρωταγωνιστή. Ο Μπιλ Πούλμαν, πρέπει να είδε πολλές ταινίες με τον Τζακ Ίλαμ, ή τον Γκάμπι Χέις. Ονόματα που δεν λένε κάτι, αλλά αν τα γκουγκλάρετε και δείτε τις φωτογραφίες τους θα καταλάβετε ότι τους έχετε παρακολουθήσει σε δεκάδες ταινίες. Ο Πούλμαν λοιπόν μας δίνει έναν τέτοιο τυπικό δευερορολά. Με μια προφορά σα να σφήνωσε ένα κομμάτι παστουρμάς (beef jerky το έλεγαν) στον φάρυγγα, λίγο αργόστροφος  (dim-witted το έλεγαν) αλλά με αφοσίωση στο αφεντικό ανάλογη πιστού σκύλου και την ακράδαντη πεποίθηση πως αφού ακολουθεί τον σωστό δρόμο, είναι προστατευμένος από μια ανώτερη δύναμη (divine providence το έλεγαν)  

Η ιστορία είναι βασικά αυτή που γράψαμε στη σύνοψη, είναι αναμενόμενη και προβλέψιμη. Όπως και ο τρόπος που κινηματογραφήθηκε. Οπότε το εάν αυτή η ταινία αξίζει ή όχι, έχει να κάνει αποκλειστικά με το πώς κινηματογραφήθηκαν τα στερεότυπα του είδους: Ένας εξαιρετικός Μπιλ Πούλμαν (The sinner, 1600 Penn) μια επαρκής Κάθι Μπέικερ (The Right Stuff –Saving Mr Banks) ένας διεκπεραιωτικός Πίτερ Φόντα. Μια εξαιρετική φωτογραφία, μια ανέμπνευστη σκηνοθεσία, μια εκνευριστική μουσική, κάποιοι δευτερορολάδες καρικατούρες, κάποιοι άλλοι, διαμαντάκια, και πάει λέγοντας. Ε, λοιπόν, είναι μια παράξενη ταινία. Γιατί ενώ είναι αρκετά μέτρια στα επιμέρους στοιχεία, στο σύνολο είναι αρκετά καλή, αλλά όχι τόσο που να πεις ότι αξίζει να την προτείνεις. Μπερδεμένο; Δε φταίμε εμείς.

Πρώτη δημοσίευση: 26 Aug 2018, 16:05
Ενημέρωση: 26 Aug 2018, 16:05
Τίτλος:
The Ballad of Lefty Brown (Η εκδίκηση του Λέφτι Μπράουν)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
111
Εταιρία διανομής: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos