Dear Dictator

Σύνοψη:  Ο Γκεντ Άντον Βίνσεντ (Michael Caine) είναι δικτάτορας της Καραϊβικής, που βρίσκει απροσδόκητα τη μεγαλύτερή του θαυμάστρια σε ένα προάστιο της Αμερικής. Πρόκειται για την Τατιάνα( Odeya Rush), αντιδραστική έφηβο που εκτελεί χρέη γονέα απέναντι στην επιπόλαια μητέρα της Ντέριλιν (Κέιτι Χολμς). Μια αλλοπρόσαλλη ιστορία που παντρεύει την φυγάδευση του δικτάτορα στο γκαράζ, με τη μεταμφίεσή του για την αποφυγή αναγνώρισής του και τελικά την συγκατοίκηση με τις δύο γυναίκες.

Άποψη: το "Dear Dictator" τείνει να γίνει ένα συμπαθητικό, ελπιδοφόρο μίγμα από "Lady Bird" και teen κωμωδίας τύπου “Mean Girls” αλλά δεν το καταφέρνει ολοκληρωτικά. Υπάρχει έντονο το στοιχείο της διαστρεβλωμένης πολιτικής σάτιρας χωρίς σκοπό, γεγονός που προδίδει ερασιτεχνισμό από τους δημιουργούς του σεναρίου. Δεν διαχειρίζεται εξ αρχής τις καλές ιδέες που έχει και έπειτα κατρακυλάει όλο και πιο πολύ με μια σειρά από κακές ιδέες. Δύο παράλληλες επαναστάσεις - μία κοινωνική και μια πολιτική- που θα μπορούσαν να έχουν ως αφετηρία το προφανές και να καταλήξουν σε ένα συμπέρασμα, εν κατακλείδι αποδομούνται και δεν προσφέρουν τίποτα το σπουδαίο στον θεατή. Στην κατάσταση αυτή προστίθεται ο άβολος και ασαφής χειρισμός του δικτάτορα/δολοφόνου ως εφηβικό πρότυπο από τους σεναριογράφους.

Παραδόξως οι ερμηνείες δεν απογοητεύουν, αντιθέτως ανεβάζουν -όσο γίνεται- το σύνολο. Ο Michael Caine (που φέρνει πάρα πολυ΄στον Φιντέλ Κάστρο εδώ!)  είναι η σταθερή αξία που έχουμε γνωρίσει και αποδεικνύει ότι κατέχει την υποκριτική αυθεντία που έχει κερδίσει με την επί δεκαετίας λαμπρή παρουσία του στον κινηματογράφο. Βέβαια, δεν είναι δυνατόν η παρουσία του να ανεβάσει το επίπεδο ραγδαία, σώζει όμως την ταινία από την καταστροφή. Μπορούμε να πούμε και για την Katie Holmes ότι διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην σωτηρία του φιλμ από τις αρνητικές κριτικές, αφού η ερμηνεία της ήταn αξιοπρεπης ως ελαφρόμυαλη μητέρα.

Τζίνα Κουβαρά