Ο Γκάρι Όλντμαν κέρδισε το Όσκαρ καταργώντας την στατιστική!

Οι δύο μεγάλοι νικητές της φετινής απονομής των βραβείων Όσκαρ ήταν ο Γκάρι Όλντμαν και η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ. Κερδίζοντας το χρυσό αγαλματίδιο για τον Α’ Ανδρικό και Α’ Γυναικείο ρόλο αντίστοιχα, επιβεβαίωσαν ότι το επάγγελμα του ηθοποιού δεν έχει ηλικία.

 Ή μήπως έχει και απλά αυτοί είναι οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα;

Εξετάζοντας ένα αρχείο 89 χρόνων με τα βραβεία της Ακαδημίας, μπορούμε να αποφανθούμε ότι οι νικητές της 90ης απονομής πήγαν κόντρα στα στατιστικά της κατηγορίας τους. Πιο συγκεκριμένα, ο Όλντμαν βάσει ηλικίας είχε πιθανότητα μόλις 5% να κερδίσει το Όσκαρ, καθώς το 95%  όσων έχουν βραβευθεί ήταν κάτω των 56 ετών. Στα 60 του χρόνια πια ο Άγγλος ηθοποιός, μας έκλεισε το μάτι παίρνοντας το πολυπόθητο αγαλματάκι σπίτι του!

Από την άλλη, η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, πήρε το 2ο Όσκαρ στα 59 της χρόνια, ενώ το 70% των νικητριών της κατηγορίας ήταν κάτω των 40 ετών.

Παρά τα νούμερα που μετρούσαν εναντίον τους, ήταν τα κορυφαία φαβορί των φετινών Όσκαρ και πάμε να δούμε το γιατί:

Πρώτο Όσκαρ για τον Γκάρι Όλντμαν, μετά από 50 ταινίες και κάποιες εμφανίσεις που έχουν γράψει ιστορία στον κινηματογράφο. Μετά από 35 χρόνια καριέρας, ήρθε και η ώρα να βραβευτεί από την Ακαδημία. Από νωρίς έγινε γνωστός σε ρόλους κακού που αγαπάμε να μισούμε. Ποιος θα ξεχάσει το διεφθαρμένο αστυνομικό στο Leon ή ακόμα περισσότερο τον Δράκουλα; Ερμηνείες - ορόσημα σε μια ατελείωτη λίστα, καθώς ο Όλντμαν είναι ηθοποιός μεγάλου βεληνεκούς. Από τους σημαντικότερους της γενιάς του, υποστηρίζει το στομφώδες υποκριτικό στυλ, το οποίο μαγνητίζει. Η ταινία που πρωταγωνίστησε φέτος είχε μεγάλες απαιτήσεις καθώς ο ηθοποιός καλέστηκε να ενσαρκώσει τον Γουίνστον Τσώρτσιλ στην «Πιο σκοτεινή ώρα». Το μόνο κοινό μάλλον του Όλντμαν και του Τσώρτσιλ είναι η αγγλική τους καταγωγή και παρ’ όλα αυτά η ερμηνεία του ήταν συγκλονιστική. Δεν έχασε στιγμή το στυλ του Άγγλου Πρωθυπουργού και μας μετέφερε καρέ-καρέ το κλίμα των δύσκολων εκείνων στιγμών. Τρεις ώρες προετοιμασία πριν από κάθε γύρισμα χρειαζόταν για τη μεταμόρφωση σε Τσώρτσιλ και ο Όλντμαν δε θα τις άλλαζε με τίποτα για να γίνει σε υπολογιστή, καθώς δε θα μπορούσε να νιώσει τον άνθρωπο που υποδύεται, όπως δήλωσε. Τον ευχαριστούμε θερμά για αυτό!

Φράνσις ΜακΝτόρμαντ… από τις ηθοποιούς που αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο καλή σε οτιδήποτε έχει παίξει στα 35 χρόνια της κινηματογραφικής της καριέρας.

«Ο Μισσισσιππής καίγεται» και το «Fargo»- για το οποίο κέρδισε Όσκαρ το 1996 είναι ένα μικρό δείγμα από τις πολλές ταινίες που έχει παίξει αφήνοντας μας άφωνους με το υποκριτικό της ταλέντο. Φέτος πήρε το δεύτερο της χρυσό αγαλματίδιο για την ταινία «Τρείς πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι» στο ρόλο μιας μητέρας που η νεαρή κόρη της έχει δολοφονηθεί βιαίως. Συγκλονιστική η ΜακΝτόρμαντ από την αρχή ως το τέλος, υπό τη σκηνοθεσία του «θεατρικού» Μάρτιν ΜακΝτόνα. Ηθοποιός με μεγάλη συνέπεια σε ότι και να κάνει, κατάφερε να μπει ολόκληρη στο πετσί του ρόλου και να αποδώσει τα  μέγιστα.

Φαβορί και αουτσάιντερ ταυτόχρονα λοιπόν ο Όλντμαν και η ΜακΝτόρμαντ, αλλά η πραγματικότητα τα κερδίζει όλα. Και αυτοί οι δύο κέρδισαν το βραβείο με το σπαθί τους!