«Πρόσφυγες: Απόδραση προς την ελευθερία;» στην Ταινιοθήκη

Το προσφυγικό ζήτημα, πιο επείγον από ποτέ, βρίσκεται εδώ και ένα χρόνο στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Το ντοκιμαντέρ, ισχυρό όπλο εναλλακτικής ενημέρωσης, αποκαλύπτει όλη την αλήθεια γύρω από αυτό το εξαιρετικά κρίσιμο θέμα. Όσα δεν είδαμε στα δελτία ειδήσεων, όσα δεν διαβάσαμε στον Τύπο και το διαδίκτυο, αποτυπώνονται στις αληθινές ιστορίες αυτών των ανθρώπων που ξεριζώθηκαν βίαια και οι οποίες ζωντανεύουν στα ντοκιμαντέρ του αποκαλυπτικού αφιερώματος «Πρόσφυγες: Απόδραση προς την ελευθερία;».

Το αφιέρωμα, το οποίο πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στο 18 ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, παρουσιάζεται από την Κυριακή 29 Μαΐου έως και την Τετάρτη 1 η Ιουνίου 2016, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. H δράση αποτελεί διοργάνωση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, σε συνεργασία με την Περιφέρεια Αττικής.

Στο πλαίσιο του αφιερώματος θα προβληθούν 9 ταινίες που συνθέτουν ένα πολύπλευρο μωσαϊκό ευαίσθητων ιστοριών με εικόνες προσφύγων από τη Μέση Ανατολή, την Αφρική, αλλά και την Ευρώπη.

Η έναρξη του αφιερώματος θα γίνει την Κυριακή 29 Μαΐου με την προβολή του συγκλονιστικού ντοκιμαντέρ Είμαι το Δουβλίνο των Νταβίντ Αρόνοβιτς, Άνα Πέρσον, Σαρμάρκε Μπινιουσούφ και Αχμέντ Αμπντουλάχι. Οι σκηνοθέτες Νταβίντ Αρόνοβιτς και Σαρμάρκε Μπινιουσούφ θα δώσουν το παρών στην εκδήλωση και μετά την προβολή θα συνομιλήσουν με το κοινό για την ταινία τους, η οποία ακολουθεί ένα νεαρό Σομαλό πρόσφυγα, τραγικό θύμα της Συνθήκης του Δουβλίνου, έναν άνθρωπο δίχως εστία, με αβέβαιο μέλλον.

Όνειρο ζωής

Τα ντοκιμαντέρ του αφιερώματος εστιάζουν σε διάφορες όψεις του προσφυγικού, καθηλώνοντας με τη δύναμη των εικόνων τους. Ξετυλίγουν τη σκληρή καθημερινότητα προσφυγόπουλων από τη Συρία που καταφεύγουν στο γειτονικό Λίβανο (Εδώ εξορία: Ημερολόγια από παιδιά πρόσφυγες του Μάνι Γ. Μπεντσελάχ), αλλά και τον αγώνα πέντε παιδιών προσφύγων να ξεκινήσουν μια νέα ζωή σε ένα σχολείο της Δανίας, κόντρα στις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος τους (Ένα σπίτι στον κόσμο του Αντρέας Κοφόντ).

Αποτυπώνουν τη δραματική αναζήτηση ασύλου ενός εφήβου πρόσφυγα στην Ευρώπη (Ονειρεύομαι τη Δανία του Μίκαελ Γκράβερσεν), καθώς και την περιπέτεια δυο συνομηλίκων του που καταλήγουν στις φυλακές ανηλίκων του Βόλου, έχοντας πέσει θύματα διακινητών (Ο πιο μακρύς δρόμος της Μαριάννας Οικονόμου).

Η Λαμπεντούσα τον χειμώνα

Δύο ντοκιμαντέρ διερευνούν το μεταναστευτικό ζήτημα με επίκεντρο το ιταλικό νησί Λαμπεντούζα, απ’ τις βασικές πύλες εισόδου Αφρικανών μεταναστών στην Ευρώπη (Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί του Tιμ Ντε Κέερσμεκερ, Η Λαμπεντούζα τον χειμώνα του Γιάκομπ Μπρόσμαν). Επίσης, δύο από τις ταινίες του αφιερώματος φέρουν την υπογραφή σκηνοθετών που υπήρξαν οι ίδιοι πρόσφυγες: ο ιρανικής καταγωγής Μορτέζα Τζαφαρί στο Όνειρο ζωής καταγράφει μια οδύσσεια που κάποτε έζησε κι εκείνος, αυτή τη φορά με αφετηρία τη Λέσβο και τους πρόσφυγες που φτάνουν εκεί, ενώ ο Σέρβος Βλάντιμιρ Τόμιτς στο Πλωτό Ξενοδοχείο «Ευρώπη» επιστρέφει στα χρόνια μετά τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, όταν ως παιδί αναγκάστηκε να μείνει μαζί με συμπατριώτες του σε ένα δανέζικο πλοίο που μετατράπηκε σε καταφύγιο για πρόσφυγες.

Περισσότερα εδώ.