Berlinale 16 - Κόλιν Φερθ: "Η ιδιοφυία πίσω από την ιδιοφυία"

Eπιμελητής λογοτεχνικών κειμένων. Μια πονεμένη ιστορία. Και αυτό διότι μπορεί η ιδιοφυία να βρίσκεται ανάμικτη στις χιλιάδες σελίδες του αρχικού χειρόγραφου, απαιτείται όμως ανάλογη ιδιοφυία και αντίστοιχη ποιότητα για να αναδείξεις την τέχνη. Την δημιουργία.

Η ιδιοφυία λοιπόν πίσω από την ιδιοφυία είναι η ουσία του «Genius» του Μάικλ Γκράντατζ και πως ο Μαξ Πέρκινς ανακάλυψε μια συγγραφική διάνοια στον πρωτοεμφανιζόμενο Τόμας Γουλφ και όχι μόνο σε αυτόν, αλλά και τον Σκοτ Φιτζέραλντ και τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ, σε μια ιδιαίτερα γόνιμη περίοδο της αμερικανικής λογοτεχνίας που γέννησε διαμάντια.

Ο Μάικλ Γκράντατζ ομολόγησε ότι δεν θα μπορούσε να φανταστεί περισσότερο συναρπαστικό και πλούσιο υλικό για να στήσει και να δομήσει την πρώτη του κινηματογραφική δουλειά σαν σκηνοθέτης, «να απεικονίσω την σχέση δύο ανθρώπων εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους, αλλά και τόσο δημιουργικών καλλιτεχνών, όταν μέσα από την αλληλεπίδραση προέκυψαν αριστουργηματικά δείγματα λογοτεχνίας».

Ο σεναριογράφος Τζον Λόγκαν ξεκαθάρισε πως «από τη στιγμή που διάβασα αυτό το εξαιρετικό μυθιστόρημα, δεν κατάφερα να το βγάλω από το μυαλό μου για αρκετό καιρό και αποτέλεσε τεράστια πρόκληση για εμένα να δουλέψω ένα κείμενο στο οποίο θα στηριχτεί μια ταινία που θα θυμίσει σε κάποιους που τον έχουν ξεχάσει ή θα γνωρίσει σε κάποιους που δεν τον ξέρουν, έναν σπουδαίο συγγραφέα».

Ο Κόλιν Φερθ ομολόγησε ότι η μεγαλύτερη πρόκληση στον ρόλο του «ήταν καταρχήν το γεγονός πως δεν είχα διαβάσει στο παρελθόν Τόμας Γουλφ, ήταν μια ανακάλυψη για εμένα και ήταν από μόνο του μια τεράστια ικανοποίηση που γεύτηκα. Προσπάθησα να αφουγκραστώ την δυναμική του ρόλου μου και να ευθυγραμμίσουμε τις ενέργειές μας με τον Τζουντ Λο. Ακόμα και στις πρόβες ένιωθες αυτόν τον φινετσάτο ρυθμό, μπορώ να σας πω ότι ερωτεύτηκα τον χαρακτήρα του. Και αυτό ακριβώς που με ενθουσίασε ήταν το γεγονός πως προτιμούσε να παραμένει «αόρατος» και όχι σε πρώτο πλάνο, ειδικά αν προσπαθήσω να τον τοποθετήσω στην εποχή μας που σχεδόν ο κάθε ένας από εμάς υφίσταται μια υπερέκθεση (ηθελημένη ή μη) στα social media. Θα φαινόταν τόσο παραίτερος, αλλά και τόσο ξεχωριστός...».

Ο Τζουντ Λο εκτίμησε αφάνταστα το γεγονός πως «η επιθυμία του Τόμας Γουλφ να ταράξει τα νερά ήταν τόσο μεγάλη και ξακάθαρη, προσπαθούσε να ωθήσει τον εαυτό του προς μια νέα πρόκληση με κάθε κόστος και φυσικά ήταν ανένδοτος στο θέμα της διατήρησης της τιμιότητας και της ακεραιότητάς του».

Ο Γκάι Πιρς –υποδύεται τον Σκοτ Φιτζέραλντ- στο φιλμ, τόνισε με έμφαση ότι ανεξάρτητα αν ο χαρακτήρας που υποδύεται είναι ή όχι, αληθινό πρόσωπο, πάντα «προσπαθώ να αφήσω τον εαυτό μου στο... σπίτι μου και να σεβαστώ τα όρια που θέτει ο σκηνοθέτης όσον αφορά την ελευθερία που έχω στην διάθεσή μου για να ερμηνεύσω τον ρόλο μου. Επίσης, αν μου αρέσει το σενάριο που διάβασα και εμπιστεύομαι τον σκηνοθέτη, δεν με ενδιαφέρει αν η ταινία θα είναι μπλοκμπαστεριά ή αυστραλέζικο ανεξάρτητο...».

Η αλήθεια πάντως είναι όπως παραδέχθηκε ο Κόλιν Φερθ, «στις δυσκολίες (όπως η τότε εποχή του οικονομικού κραχ στα τέλη της δεκαετίας του 20) μπορείς να ανακαλύψεις την ομορφιά, τότε αποκτά πραγματική αξία».

Η αλήθεια πάντως είναι ότι έγινε ένα δημιουργικό... editing στις δηλώσεις των πρωταγωνιστών!

(Φωτό: Βίκυ Μοσχονησιώτου)