Θεσσαλονίκη 14: "Listen up Philip" - REVIEW

Ο σκηνοθέτης Άλεξ Ρος Πέρι δανείζεται το αγαπημένο παιδί του Γουες Άντερσον και εξαιρετικό ηθοποιό Τζέισον Σβαρτσμαν και του δίνει το ρόλο του εγωκεντρικού μισάνθρωπου ερειστικού αυτοκαταστροφικού ναρκισιστή –και πόσα ακόμα ‘κοσμητικά μπορούν να χωρέσουν..- συγγραφέα σε μια ταινία φόρο τιμής στο έργο του Αμερικανού συγγραφέα Φίλιπ Ροθ.

Αντίθετα, ο δημιουργός εδώ, χρησιμοποιεί τον πρωταγωνιστή Philip Lewis Friedman και εστιάζει στην ερειστική του συμπεριφορά, προκειμένου να ‘δώσει φως’ όχι μόνο στην ψυχοσύνθεση του ιδίου, αλλά και –κυρίως- στους ανθρώπους του περιβάλλοντός του.

Η δομή της ταινίας θυμίζει είναι κατά κάποιον τρόπο σπονδυλωτή άρθρωση, αφού στις επιμέρους ‘μικρού μήκους’ που τη συγκροτούν γνωρίζουμε τη σύντροφό που αφήνει πίσω του ο νεαρός συγγραφέας και πρέπει να μάθει να ζει μόνη , τον συγγραφέα και μέντορά του που θα παίξει καταλυτικό ρόλο στην από δω και πέρα εσωτερική του διάσταση και εν τέλει στην επόμενη γυναίκα που θα συναντήσει ο νεαρός.

Εν τέλει, ουσιαστικά γνωρίζουμε το χαρακτήρα του πρωταγωνιστή, μέσα από την επίδραση που εκείνος ασκεί στους περιβάλλοντες ανθρώπους του, ενώ σε μια συμβολική διάσταση βλέπουμε το διάλογο μεταξύ ενός νεαρού Φίλιπ Ροθ με το γηραιότερο εαυτό του ή ακόμα πιο πέρα, μεταξύ του ήρωα και alter ego του συγγραφέα Ροθ με τον γηραιότερο εαυτό του. Μια ταινία για τις ανθρώπινες σχέσεις, τη μοναξιά, τον άνθρωπο, την καριέρα και τη ματαιοδοξία που σίγουρα αξίζει την προσοχή μας. 

5,5 / 10

Ειρήνη Κατσαρά