Of Good Report - REVIEW

Απαγορεύονται ακόμα οι ταινίες; Όταν πρόκειται για μηδενιστικά θρίλερ όπως το Of Good Report τα λαμπάκια της λογοκρισίας ανάβουν κόκκινο. Αυτό ακριβώς συνέβη με το μεγάλης διάρκειας ντεμπούτο του Τζαμίλ Κουμπέκα το οποίο κόπηκε την τελευταία στιγμή στο 34ο φεστιβάλ του Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής πριν λίγους μήνες. Μόνο μετά τις παρεμβάσεις και τις έντονες διαμαρτυρίες δόθηκε άδεια κυκλοφορίας στο φιλμ στο οποίο κεντρικός χαρακτήρας είναι ένας συνεσταλμένος και εσωστρεφής δάσκαλος.

Όταν φτάνει σε μια νέα κωμόπολη για να πιάσει δουλειά συναντά μια κοπέλα σε ένα τοπικό μπαρ με την οποία καταλήγουν στο κρεβάτι. Την επόμενη μέρα σοκάρεται όταν διαπιστώνει πως πρόκειται για μια μαθήτριά του. Τα πράγματα δεν αργούν να πάρουν στροφή προς το χειρότερο όταν η σχέση τους τελειώνει αλλά εκείνος είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να μην φύγει ποτέ από κοντά του...

Κι αυτή είναι η βασική ιστορία η οποία ωστόσο κρύβει πλούσιο subtext κριτικής για τη θέση της γυναίκας στην αφρικανική χώρα και την μπρουτάλ νοοτροπία των ανδρών απέναντί τους. Φωτογραφημένο σε λιτό αλλά μελετημένο ασπρόμαυρο με ρυθμό που θυμίζει συχνά σπαγγέτι γουέστερν - ιδίως στην πρώτη χαρακτηριστική σκηνή - αλλά και πρωταγωνιστή που δε βγάζει μιλιά σε όλη την ταινία (!), τα συναισθήματα και οι σκέψεις εκφράζονται μέσα από μισά χαμόγελα, κραυγές και έντονες εκφράσεις του προσώπου με τον πρωταγωνιστή Μοτσούσι Μαγκάνο να δίνει ρεσιτάλ ως "άντρας δίχως φωνή" αλλά με μύχιες σκέψεις...

Οι τελευταίες δεν αργούν να ξεσπάσουν σε ένα όργιο φρικώδους βίας, καθώς η σκηνοθεσία χτίζει την πλοκή μεθοδικά χρησιμοποιώντας αρκετά φλάσμπακ που επεξηγούν τα κίνητρά του ενώ στην πορεία ο θεατής βρίσκεται αμφιταλαντευόμενος ανάμεσα στον οίκτο και το μίσος απέναντί του. Αυτός ο ντελικάτος χορός στα όρια της εμπάθειας και της αδιαφορίας εντείνει το σασπένς και την αίσθηση αμηχανίας μέχρι την τελική κλιμάκωση της ταινίας. Η συμπρωταγωνίστρια Πετρονέλα Τσούμα δίνει μια επίσης συγκρατημένη ερμηνεία παλινδρομώντας μεταξύ εφηβικής αφέλειας και νεανικής σεξουαλικότητας, οι γυμνές σκηνές είναι αρκετές, ποτέ όμως πολύ γραφικές και στο σύνολο το φιλμ εντυπωσιάζει με την αυθεντικότητα και την ενέργειά του. Καθώς όλο και περισσότερες ταινίες από την υποσαχάρια Αφρική κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους στο διεθνές κινηματογραφικό σκηνικό, σημειώστε το όνομα του σκηνοθέτη και των ηθοποιών του για το μέλλον...

Μιχάλης Κωνσταντέλλης