Nύχτες Πρεμιέρας - 24/9

R U THERE?

Σκηνοθεσία: Nταβίντ Βερμπέκ

Ηθοποιοί: Ουάν Ρου Κε, Στιν Κούμεν

Περίληψη: Ο 20χρονος Γίτζε από την Ολλανδία είναι επαγγελματίας παίχτης ηλεκτρονικών παιχνιδιών και γυρίζει τον κόσμο συμμετέχοντας σε τουρνουά βίντεο γκέιμ με την ομάδα του. Κατά την διάρκεια ενός πρωταθλήματος στην Ταϊπέι, γνωρίζει μια πανέμορφη ντόπια συνοδό, με την οποία αναπτύσσει μια πλατωνική σχέση και φεύγει για ταξίδι μαζί της στα ενδότερα της ασιατικής χώρας...

Reviews: Άνευρο, άτολμο, πλατειάζει πάρα πολύ χωρίς την παραμικρή ουσία, χωρίς ρυθμό και με κάκιστες ερμηνείες το φιλμ του Βερμπέκ, αποθεώνει τον μινιμαλισμό σε σκηνοθετική ματιά και σεναριακή ανάπτυξη, αλλά καταφέρνει με έναν... μαγικό τρόπο να χάσει και το δέντρο και το δάσος. Και εννοώ: και να μην αποτυπώσει με ευστοχία την αποχαύνωση μέσω των ηλεκτρονικών παιχνιδιών που αποκόπτει τους έφηβους από την ρεαλιστική πραγματικότητα προς όφελος μιας ψηφιακής αυτοϊκανοποίησης (χρησιμοποιεί και τουλάχιστον αστεία εφέ), αλλά και να μην αναπτύξει ούτε στο ελάχιστο μια σχέση μεταξύ δύο νεαρών ανθρώπων. Δεν παίζει ούτε σεξ, ούτε επικοινωνία, ούτε η ελάχιστη κατανόηση μεταξύ τους. Ενα φιλμ που θυμίζει σπουδαστικό πρωτόλειο, ενός μέτριου μαθητή...

1 / 5

Απόστολος Κίτσος

SEBBE

Σκηνοθεσία: Μπαμπάκ Νατζάφι

Ηθοποιοί: Σεμπάστιαν Χιόρτ, Εύα Μελάντερ.

Περίληψη: Ο 15χρονος Σέμπε ζει με τη μητέρα του στο Γκέτεμποργκ, κάτω από άθλιες οικονομικές συνθήκες. Αποδέχεται καρτερικά τις καθημερινές παρενοχλήσεις των συμμαθητών του ενώ αν και η μητέρα του φροντίζει συχνά να του θυμίζει πως είναι ανεπιθύμητος, ο Σέμπε την αγαπά παθολογικά.

Review: Ένα από τα υποτιθέμενα hot χαρτιά του φεστιβάλ της Αθήνας, το Sebbe αποδεικνύεται στην πράξη μια μερική απογοήτευση. Τίποτα που δεν έχουμε δει ξανά και ξανά (και πολύ πιο ουσιαστικά και πολύ πιο σπαραχτικά ενίοτε), υποτίθεται ότι εστιάζει στην εφηβεία του πιτσιρικά αλλά ουσιαστικά το στόρι προσανατολίζει μιας και ο πρωταγωνιστής μοιράζεται τον χρόνο με την μητέρα του, της οποίας το πορτραίτο ενδιαφέρει ισομερώς, μην σας πω ότι τον υπερσκελίζει ορισμένες στιγμές. Μια διχασμένη ταινία λοιπόν, βουτηγμένη βαθιά στην χρυσή μετριότητα, χωρίς την παραμικρή έκπληξη που πολύ εύκολα -και σύντομα- θα ξεχαστεί...     1,5 / 5

Απόστολος Κίτσος