"Deep State" season 1: Άνευ λόγου...

Κατασκοπευτικό θρίλερ, καλογυρισμένο, "γυαλισμένο" που θέλει να είναι σκληρό και σκοτεινό αλλά δεν... τρομάζει ποτέ. Και δεν πρόκειται να προτείνεις σε κανέναν γιατί απλά δεν περιέχει τίποτα που να μην έχουμε ξαναδεί.

Υπόθεση: Μια μυστική κυβερνητική επιχείρηση στο Ιράν, αποτυγχάνει παταγωδώς και ο πρώην μυστικός πράκτορας της Βρετανικής Μαξ Ιστον καλείται να επιστρέψει για να καθαρίσει...

Το "δεν περιέχει τίποτα που να μην έχουμε ξαναδεί" της εισαγωγής, δεν είναι 100% αλήθεια. Εχει τον Μαρκ Στρονγκ, πάντα πειστικό σε ότι και να κάνει αν και λίγο μετά τη μέση, η έκφρασή του παραμένει η ίδια "ποιος είμαι, που πάω".  
Τουλάχιστον, έχει έντονη παρουσία, η ηθική πυξίδα της σειράς, που δείχνει αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για να φτάσει στην αλήθεια και στην δικαιοσύνη. Εχει και οικογένεια, μια πανέμορφη Γαλλίδα και δύο αξιαγάπητες κόρες (στα σίριαλ τα παιδιά δεν είναι ποτέ άσχημα...)
Το πρόβλημα είναι τα συνεχή δάνεια από άλλες σειρές όπως  "Homeland" και "24". Παραμένουν δάνεια. Την κάθε έκπληξη και ανατροπή τη βλέπεις να έρχεται από μακριά. Πλην του Στρονγκ (και αυτόν γιατί τον συμπαθούμε γενικά) δεν νιώθεις καμία αγωνία και συμπάθεια για τους χαρακτήρες. Το στόρι είναι κυνικό και σκοτεινό, αλλά η αίσθηση αυτή δεν μας μεταφέρεται ποτέ.

Ολοι κατασκοπεύουν όλους, ο καθένας είναι μικρός μπροστά σε κυβερνήσεις και οργανώσεις. Η κεντρική ιδέα είναι εδώ, αλλά η καλή τηλεόραση θέλει σενάριο, χαρακτήρες με βάθος και μια, δυο δυνατές ανατροπές. Το "Deep State" έχει καλές προθέσεις, αλλά παραμένει στην επιφάνεια.