"Monsters": Σοκάρει με μέτρο

Σύνοψη: Η αληθινή ιστορία γύρω απο τα αδέρφια Menendez που μεγάλωσαν μέσα στη χλίδα με ουκ ολίγα προβληματάκια και κατέληξαν στη φονική εκτέλεση των γονιών τους

ΣΧΕΤΙΚΑ"Spaced": Καλογραμμένο sitcom, οριακά λιντσεϊκό

Γνώμη: Η πρώτη σεζόν του Monster είχε κάνει μεγάλη αίσθηση χάρη στη σαρωτική ερμηνεία του Evan Peters στο ρόλου του ψυχάκια Dahmer, παγώνοντας αρκετούς θεατές με σκληρές σκηνές αλλά διχάζοντας με ένα υπέρμετρο στύλ γύρω απο ένα τύπο που δε θα έπρεπε να κυκλοφορεί ανάμεσα μας.

Όμως, όταν βλέπετε το όνομα Ryan Murphy (Αmerican Horror story, Nip Tuck, Ratched) να κρύβεται πίσω απο μια σειρά, η glossy και 'εφετζίδικη' προσεγγιση του θέματος είναι το σήμα κατατεθέν του. Μη περιμένει κανείς πλήρη αποτύπωση της αλήθειας με χειρουργικές αναλύσεις και βαθυστόχαστα ψυχογραφήματα καθώς για κάτι τέτοια υπάρχουν και τα ντοκιμαντέρ.Ο Murphy θέλει να σοκάρει, να παρουσιάσει την υπερβολή (άλλωστε η Αμερική είναι ή χώρα του "Το πολύ, ποτέέ δεν είναι αρκετό') να δημιουργήσει σκηνές που θα συζητηθούν περιτυλιγμένες απο εκρηκτικές μουσικές επιτυχίες.

'Ετσι έγινε και εδώ μιας και οι πρώτες ενστάσεις γύρω απο την αρρωστημένη σχέση που περιλάμβανε μητέρα πατέρα και αδέρφια Μενέντεζ (μια ιστορία άγνωστη στο ελληνικό κοινό) δεν εμβάθυνε όσο θα έπρεπε ούτε μελέτησε τη βάση από την οποία που γεννήθηκαν αυτά τα 'τέρατα'.

Αλλά δεν πιστεύουμε οτι έχει και τέτοιο σκοπό. Όλες του οι σειρές έχουν ιδιαίτερη φροντίδα με σεβαστά budget, ενώ γνωστοί ηθοποιοί του ορκίζονται αφοσίωση (Jessica Lang, Sarah Paulson): εδώ ο Bardem στο ρόλο του τύραννου με μπόλικα κόμπλεξ πατέρα, δίνει ρεσιτάλ.

Πατάνε γκάζι, προσφέροντας σου πολλά  'τι παίχτηκε τώρα', αλλά καμία δε θα αφήσει εποχή.

Η 2η σεζόν του Monster ξεγυμνώνεται απο το πρώτο επεισόδιο κιόλας, με φρικιαστικά και αγχωτικά σκηνικά (το μακελειό μέσα στο σπίτι προφανώς) αλλά και μια ατμόσφαιρα 80ς με μουσικάρες και μπόλικα καλούδια της εποχής. Τα αδέρφια μπορεί να φέρονται κριντζ με μια αίσθηση αποχαύνωσης ,δηθενιάς και νεοπλουτισμού, αλλά μόλις ξετυλίγεται η ιστορία ανακαλύπτουμε οτι οι προσωπικότητες τους είναι βαθιά κακοποιημένες.

Σύμφωνοι, όλα αυτά δε παρουσιάζονται σαν ένα σκοτεινό ψυχολογικό θρίλερ (μάλλον σαν ένα περιπετειώδες Pop τραγουδάκι), αυτό δε σημαίνει όμως οτι δεν υπάρχει ενδιαφέρον. Υπάρχουν και τα δικαστήριά του, οι φυλακές του και γενικότερα ένα ψυχαγωγικό δράμα γύρω απο μια κατεστραμμένη οικογένεια.

Ίσως ένα απο τα λάθη της σειράς είναι οτι στα δύο κιόλας πρώτα επεισόδια στα έχει δώσει όλα στο πιάτο, αφαιρώντας το σασπένς για το τι πραγματικά έγινε, μιας και ο δημιουργός αρκετές φορές μπλέκει πραγματικότητα με φαντασία: δεν προκύπτει βέβαια και απο πουθενά οτι έχει παρουσιάσει με ακρίβεια τα γεγονότα.

Απο την άλλη, όποιος έχει κουραστεί απο οικογενειακά δράματα πλούσιων κακομαθημένων αντιμετωπίζοντας το δικό του στην αληθινή ζωή, δεν θα καθήσει να ξεσκάσει βλέποντας Monster..

Ακόμα και αν τα 9 επεισόδια φαντάζουν πολλά για μια ιστορία που αποτυπώνεται επιφανειακά και δεδομένα μια έξτρα δόση 'αρρώστιας' (που δεν ήρθε ποτέ) θα το απογείωνε, το σίγουρο είναι οτι δε βαριέσαι, 

Εμείς το απολαύσαμε, αλλά σίγουρα μετά από ένα δίμηνο θα έχει ξεχαστεί εύκολα.