"Euphoria" season 2: Στυλ, ουσία, εθισμός

Σύνοψη: Μετά από μεγάλη αναμονή, η σειρά του Σαμ Λέβινσον, που αφηγείται τις ζωές μιας παρέας εφήβων που είναι γεμάτη από σεξ, ναρκωτικά και ακραίες καταστάσεις συνεχίζει να προκαλεί και να έλκει τους θεατές στο στυλιζαρισμένο σύμπαν της.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Γνώμη: Η αναμονή για τη δεύτερη σεζόν του “Euphoria”, της σειράς του HBO Max που απέκτησε φανατικό κοινό και ορκισμένους επικριτές, ήταν τόσο μεγάλη που άλλες σειρές μπορεί και να είχαν ξεχαστεί στο ίδιο χρονικό διάστημα.

Το “Euphoria” όχι απλά δεν ξεχάστηκε, αλλά συνέχισε να μας απασχολεί, είτε λόγω των δύο stand-alone επεισοδίων που είχαν κυκλοφορήσει πέρυσι τέτοια εποχή είτε λόγω των θεωριών για το πού θα κατευθυνθεί η σειρά στη δεύτερη σεζόν της και ποια θα είναι η τύχη των κεντρικών χαρακτήρων.

Στα τρία επεισόδια που έχουν προβληθεί μέχρι στιγμής, το “Euphoria” φαίνεται να επαναλαμβάνει τη συνταγή της επιτυχίας του, διατηρώντας τον συνδυασμό neon, ονειρικής αισθητικής και σκοτεινών θεμάτων. Κι απ’ ό,τι φαίνεται, ο Σαμ Λέβινσον δεν έχει σκοπό να αφήσει τους χαρακτήρες του να απολαύσουν έστω λίγες στιγμές εφηβικής ανεμελιάς: στο πρώτο κιόλας επεισόδιο, ένα πρωτοχρονιάτικο σπιτικό πάρτι κορυφώνεται με ένα γερό ξυλίκι, δικαιολογημένο μεν, υπερβολικά βίαιο δε.

Η βία είναι παντού στο σύμπαν του “Euphoria”, σε όλες τις εκφάνσεις της. Η ίδια η εφηβεία αναπαρίσταται ως ένα είδους κόλασης, μια κόλαση στην οποία κανείς δεν μαθαίνει από τα λάθη του, με αποτέλεσμα να χτυπάει διαρκώς πάτο.

Πολλοί αναρωτιούνται αν το “Euphoria” είναι όντως αντιπροσωπευτικό του πώς ζουν οι έφηβοι σήμερα ή αν είναι απλά το πώς φαντάζεται ο Λέβινσον, ένας 37χρονος λευκός άνδρας, ότι ζουν. Και μπορεί να γίνονται ένα σωρό αναλύσεις επί του θέματος, όμως στο τέλος της ημέρας, έχουμε να κάνουμε με ένα προϊόν μυθοπλασίας και όχι ένα ντοκιμαντέρ. Άλλωστε, οι σειρές που μιλούν για τις ζωές των εφήβων, από το “90210” μέχρι και σήμερα, δεν ήταν ποτέ αυτό που θα λέγαμε άκρως ρεαλιστικές, άρα γιατί να απαιτούμε από το “Euphoria” να έρθει να διορθώσει τα κακώς κείμενα ενός ολόκληρου τηλεοπτικού είδους;

Παρότι είναι πολύ νωρίς ακόμα για να κρίνουμε αν η δεύτερη σεζόν θα σταθεί αντάξια της πρώτης, αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι ότι η επιλογή της ανάπτυξης χαρακτήρων που είχαν μείνει αρχικά σχηματικοί έχει παραδώσει μέχρι στιγμής μερικές από τις καλύτερες σκηνές της σειράς στο σύνολό της. Κάποιες άλλες επιλογές, όπως η δημιουργία ερωτικών τριγώνων, μοιάζουν λίγο πρόχειρες, αλλά επειδή βρισκόμαστε στον κόσμο του “Euphoria”, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις με σιγουριά πού μπορεί αυτά να οδηγήσουν.

Εάν το στυλ και η ουσία καταφέρουν να συνυπάρξουν, χωρίς το πρώτο να επισκιάζει τη δεύτερη, τότε η πολυαναμενόμενη επιστροφή του “Euphoria” θα είναι, ίσως, ένας θρίαμβος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, παρότι δεν σου προκαλεί το συναίσθημα του τίτλου της, η σειρά αυτή είναι 100% εθιστική.

H σειρά στριμάρει στο Vodafone TV.