"Euphoria" season 1: "Οι έφηβοι τώρα"

Κάθε γενιά έχει την teen drama σειρά που προσπαθεί να εξηγήσει «πώς είναι οι  έφηβοι τώρα», ώστε να κερδίσει μια θέση στις καρδιές του αντίστοιχου κοινού και να τρομάξει τους γονείς, που περίμεναν ένα τηλεοπτικό προϊόν για να λειτουργήσει σαν παράθυρο στην σύνθετη ψυχοσύνθεση των παιδιών τους.

ΣΧΕΤΙΚΑ"True Detective" s04: Δεν λες όχι σε αυτή τη σειράρα

Αυτό το παράθυρο για φέτος άνοιξε με το «Euphoria», την πρώτη απόπειρα του HBO να «μιλήσει» στους διαβόητους millenials και να καταγράψει πώς είναι η εφηβεία των ατόμων που έχουν τον κόσμο στα χέρια τους με το ξεκλείδωμα ενός smartphone.

Βασισμένο στην ομώνυμη ισραηλινή σειρά και διανθισμένο με τις προσωπικές εμπειρίες του 34χρονου δημιουργού και σκηνοθέτη Σαμ Λέβινσον, γιου του Μπάρι Λέβινσον («Ο Άνθρωπος της Βροχής», «Καλημέρα, Βιετνάμ»), το «Euphoria» ουδέποτε προκαλεί στον θεατή το ομώνυμο συναίσθημα μέσα στα 8 επεισόδια της πρώτης σεζόν του!

Κι αυτό γιατί η στυλιζαρισμένα ωμή και ρεαλιστική προσέγγισή του στα μικρά και μεγάλα εφηβικά δράματα των πρωταγωνιστών του είναι από αποπνικτική έως βαθύτατα θλιβερή, αλλά αυτό ακριβώς είναι και αυτό που κάνει τη σειρά να πετυχαίνει τον σκοπό της.

Στο επίκεντρο και στην αφήγηση της σειράς συναντάμε την Rue (Zendaya) , η οποία επιστρέφει σπίτι από την καλοκαιρινή παραμονή της σε κέντρο αποτοξίνωσης, μετά από μια παρολίγον μοιραία υπερβολική δόση. Ευθύς αμέσως μας ανακοινώνει ότι δεν έχει καμία πρόθεση να σταματήσει να παίρνει ναρκωτικά, ενώ ξεκάθαρο είναι και το status της σαν outsider στο σχολείο της.

Η έταιρη outsider είναι το «new girl in town», η τρανς Jules (Χάντερ Σέιφερ), η οποία μοιάζει βγαλμένη από anime και τραβάει αμέσως την προσοχή της Rue. Μια δυνατή φιλία γεννιέται γρήγορα ανάμεσά τους και μαζί προσπαθούν να βρουν τον εαυτό τους, να ορίσουν τη σεξουαλικότητά τους, να μείνουν μακριά από εθισμούς, να αντιμετωπίσουν τα συναισθήματα οργής και απόγνωσης, με τα οποία παλεύουν όχι μόνο οι ίδιες, αλλά και ο περίγυρός τους.

Με το να αφιερώνει κάθε επεισόδιο σε διαφορετικό χαρακτήρα, ξεκινώντας από τα παιδικά τους χρόνια, ώστε να δούμε τις συνθήκες που διαμόρφωσαν τον έφηβο εαυτό τους, ο Λέβινσον πετυχαίνει κάτι που δεν συναντάμε συχνά σε teen dramas: δεν αναπαράγει στερεότυπα του τύπου «ο μάτσο αθλητής», «η χαζή cheerleader», αλλά ρίχνει φως στους λόγους για τους οποίους ένας έφηβος μπορεί να βρει καταφύγιο πίσω από αυτούς τους ήδη παγιωμένους ρόλους.

Η σκηνοθεσία του είναι νευρώδης και είναι προφανές ότι μπορεί να εκμαιεύσει ουσιώδεις ερμηνείες από το νεαρό καστ, με προεξέχουσα την Zendaya, η οποία με το «Euphoria» ουσιαστικά εγκαταλείπει οριστικά τις Disney ημέρες της και παρουσιάζει το πολύπλευρο ταλέντο της. Το soundtrack της σειράς, παραγωγός της οποίας είναι και ο ράπερ Drake, είναι επίσης πλήρως αντιπροσωπευτικό της σημερινής γενιάς εφήβων, όπως και η γενικότερη αισθητική, η οποία μοιάζει περασμένη από φίλτρα Instagram και βγάζει κάτι ταυτόχρονα σύγχρονο και άχρονο.

Όσοι κατηγορούν το «Euphoria» ότι είναι προκλητικό μόνο για χάρη της πρόκλησης, κατά πάσα πιθανότητα δεν γνωρίζουν ή δεν συναναστρέφονται με αρκετούς millenials. Προφανώς, λόγω HBO, υπάρχουν στη σειρά αρκετά πέη (ναι, πέη!), τα οποία μπορεί να σε κάνουν να νιώσεις άβολα, αλλά το ίδιο μπορεί να γίνει και στην πραγματική ζωή, εάν ζητήσεις από ένα 18χρονο κορίτσι να σου δείξει το περιεχόμενο του inbox της στο Instagram.

Εάν σε σόκαρε το «13 Reasons Why», τότε το «Euphoria» ίσως δεν είναι για σένα. Εάν είσαι γονιός, πιθανότατα θα φρικάρεις. Εάν είσαι millenial, σίγουρα θα βρεις κομμάτια από δικές σου εμπειρίες. Μπορεί να μην ό,τι πιο ευχάριστο μπορείς να δεις αυτή τη στιγμή στην τηλεόραση, αλλά αυτό που πραγματεύεται, κοινώς η αιώνια πάλη της εφηβείας, δεν είναι κάτι ευχάριστο. Όμως, όπως ακούγεται και στη σειρά… «nothing in high school lasts forever». Ευτυχώς…