Δείτε online τα Πορτραίτα του Χρήστου Πυθαρά

Xρόνια Πολλά σε όλους και όλες και η ομάδα του MOVE IT σας έχει ένα χριστουγεννιάτικο δωράκι. 

ΣΧΕΤΙΚΑEssay#1: Ένα video clip βάση ενστίκτου

Mπορείτε σήμερα πρώτοι εδώ να δείτε σε αποκλειστικότητα τα "Πορτραίτα" του Χρήστου Πυθαρά. 

Μια συγκλονιστική μικρού μήκους διάρκειας 22 λεπτών ταινία, όπου δεκαεννέα γυναίκες, διαφορετικής ηλικίας και χρώματος, βρίσκονται μπροστά από την κάμερα και απαντούν σε προσωπικές ερωτήσεις – χωρίς τη χρήση του λόγου. Η γυναίκα ως σύντροφος, φίλη, ερωμένη, κόρη, μάνα, με τη δύναμη του βλέμματος να ερμηνεύει τη σκέψη, σε μια ειλικρινή, ιμπρεσιονιστική ματιά στην εκφραστικότητα πέρα από τις λέξεις. Και είναι ακριβώς αυτό, με ορισμένες τρομερά δυνατές και εύγλωττες μέσα στην σιωπή τους στιγμές, με το συνολικό αποτέλεσμα να σε κρατά καθηλωμένο στην οθόνη, να πάσχεις και να συμπάσχεις μαζί τους. Στις χαρές και στις λύπες.

Ο Έλληνας δημιουργός γράφει για τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκαν τα πρόσωπα: 

Τα Πορτραίτα φτιάχτηκαν ουσιαστικά από το υλικό γυρίσματος του μουσικού βίντεο My life in her hands του Γιώργου Ζερβού.

Ο Γιώργος είχε γράψει και συνθέσει μια πολύ όμορφη και συναισθηματική μπαλάντα και αυτό που ήθελε ήταν να βρούμε έναν τρόπο να αποδώσουμε κινηματογραφικά τη φύση της γυναίκας
ως μητέρα, κόρη, ερωμένη, φίλη. Του πρότεινα ως ιδέα να αντικρίσουμε αυτή τη πολυσύνθετη ταυτότητα, μόνο μέσα από την εκφραστικότητα του προσώπου.
Το πορτραίτο κάθε γυναίκας, εστιάζοντας κυρίως στο βλέμμα, να μετατραπεί σε έναν γεωγραφικό σχεδόν χώρο πάνω και μέσα στον οποίο να νιώσουμε τις εμπειρίες και τα βιώματα
που μπορεί να κουβαλά ο εκάστοτε άνθρωπος.

Καλέσαμε λοιπόν, δέκα - εννιά γυναίκες διαφορετικής ηλικίας και τους ζητήσαμε να απαντήσουν σε μερικές φαινομενικά απλές προσωπικές ερωτήσεις, δίχως τη χρήση του λόγου.

Για να λειτουργήσει αυτή η σύμβαση, σημαντικό ρόλο έπαιξε η προετοιμασία των ερωτήσεων και η ατμόσφαιρα του γυρίσματος, που δημιούργησε ασφάλεια και το κατά δύναμιν άνεση στις συμμετέχουσες γυναίκες, να αφεθούν στη συνθήκη αυτή.

Πηγαίνοντας στο μοντάζ, το αποτέλεσμα που αντικρίσαμε ήταν πολύ εντυπωσιακό, στην ειλικρίνεια και απλότητα του. Το υλικό επίσης που δεν κατέληξε να χρησιμοποηθεί στα τέσσερα περίπου λεπτά που διαρκεί το κλιπ, ήταν πολύ σε μέγεθος και με μεγάλο ενδιαφέρον. Εκεί είναι που διαμορφώθηκε η ιδέα να φτιάξουμε ένα ντοκιμαντέρ που να περιλαμβάνει και να επεξηγεί τη διαδικασία δημιουργίας του μουσικού βίντεο και πως έφτασε σε αυτό το αποτέλεσμα ανοίγματος και μοιράσματος αυτών των γυναικών, δίνοντας περισσότερο κινηματογραφικό χρόνο στη διαδικασία που ακολουθήσαμε δραματουργικά, εν αντιθέσει με τον πιο γοργό ρυθμό που έχει το μουσικό βίντεο. 

Μερικά fun facts: Η μακιγιέζ του μουσικού βίντεο, η Όλγα Πάτσιου, ήταν έγκυος - 10 μέρες πριν γεννήσει και μάχιμη όσο ποτέ.
Η απόφαση και η υλοποίηση να μοντάρουμε το υλικό σε ένα αφήγημα για ντοκιμαντέρ έγινε εν μια νυκτί, παραμονή της καταληκτικής ημερομηνίας για τη κατάθεση στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, εκείνης της χρονιάς. Αρχίσαμε να δουλεύουμε λοιπόν με το μοντέρ (του κλιπ και του ντοκιμαντέρ) τον Θάνο Λυμπερόπουλο για 17 σερί ώρες και παράλληλα στέλναμε μονταρισμένες σκηνές στο μουσικό Ντίνο Τσέλη, ο οποίος έγραφε μουσική πάνω στην εικόνα και μας την έστελνε πίσω. Με αυτό το τρόπο, φτιάξαμε σε μια νύκτα (και ένα ξημέρωμα) το τελικό αποτέλεσμα. Και το ντοκιμαντέρ επιλέχθηκε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και έπειτα σε άλλα φεστιβάλ.