The tomorrow war

Σύνοψη: Ο 42χρονος Νταν Φόρεστερ ταξιδεύει στο μέλλον (στο 2051), σε μια προσπάθεια να σώσει τον πλανήτη Γη από μια πιθανή καταστροφή και θα πολεμήσει (μαζί με άλλους) ένα τρομακτικό είδος εξωγήινων που απειλεί να εξολοθρεύσει την ανθρωπότητα.

Μετά και την εξαγορά της MGM, η Amazon φανερώνει τις επιδιώξεις της να επενδύσει δυναμικά και πολλά ποσά στην κινηματογραφική αγορά και να καθιερωθεί σαν ένας από τους μεγάλους και εύρωστους παίκτες στην μάχη των κινηματογραφικών στούντιο. Και επένδυση χωρίς μπλοκμπαστεριά δε νοείται, άρα…. «The tomorrow war» του Κρις ΜακΚέι (Lego Batman Movie) και περισσότερα από 200 εκατομμύρια δολλάρια μπάτζετ. Και φυσικά ένας σούπερ σταρ, o Κρις Πρατ, που έχει αποδείξει ότι «τα φέρνει» (Guardians Of The Galaxy & Jurassic World).

Άποψη: Μαζί και μια ιντριγκαδόρικη ιδέα, όπου οι μελλοντικοί εαυτοί των τωρινών κατοίκων της Γης, έρχονται μέσω μιας χωροχρονικής «σκουλικότρυπας» και τους ανακοινώνουν ότι σε 30 χρόνια από τώρα η Γη θα δεχτεί μία ανελέητη εξωγήινη επίθεση ικανή να αφανίσει το ανθρώπινο είδος. Η μοναδική ελπίδα τους είναι να ταξιδέψουν στο μέλλον, να καταταγούν σε έναν παγκόσμιο στρατό και να πολεμήσουν εναντίον του εχθρού.

Προσθέστε και μια συναισθηματικά φορτισμένη ιστορία του πρωταγωνιστή με την κόρη του και έχετε ένα αποτελεσματικό μίγμα που θα κάνει σε γενικές γραμμές την δουλειά του. Θα ψυχαγωγήσει όσους θέλουν να δουν μια καλογυρισμένη και εντυπωσιακή περιπέτεια, χωρίς νεκρά διαστήματα, με ικανοποιητικό ρυθμό, μοντάζ που δεν φρενάρει την δράση και προσεγμένα εφέ.

Είναι όμως αρκετά άμυαλη, τις ανάλυση των σχέσεων μεταξύ των ηρώων της επιδερμική, την πλοκή να εξελίσσεται κάπως τεμπέλικα και να μην αναδεικνύει όπως θα μπορούσε το υποσχόμενο εύρημά της με πάμπολλες σεναριακές ευκολίες, να την απασχολούν κυρίως οι μάχες σώμα με σώμα ανθρώπων και εξωγήινων (είπαμε, αυτό περιμένουν να δουν οι περισσότεροι από όσους και όσες στηθούν στην οθόνη τους, αυτό τους δίνει σε αφθονία), ενώ το τέλος είναι μάλλον υπερβολικό.

Ο Κρις Πρατ είναι ένας σταρ που λάμπει αν και αρκετά γήινος, σε διασκεδάζει με το χαλαρό του χιουμοράκι, ενώ και ο Τζέι Κέι Σίμονς είναι όπως πάντα στιβαρός και πειστικός.

Προς τιμήν της, η ταινία είναι ξεκάθαρη και ειλικρινής στην σχέση της με το κοινό της, δεν προσπαθεί να καταπλήξει κάποιον με τον δημιουργικό οίστρο της, γεγονός που σίγουρα δεν γίνεται να μην εκτιμηθεί.

Και δεν αποκλείεται να υπάρξει και sequel.