Summit of the Gods

Ορμώμενος από το γιαπωνέζικο manga, ο Patrick Imbert δημιούργησε το «The Summit of Gods».

Πρόκειται για την ιστορία ενός δημοσιογράφου που αναζητά μανιωδώς τη χαμένη φωτογραφική μηχανή του George Mallory, του πρώτου ορειβάτη που κατέκτησε το Έβερεστ. Η αναζήτηση αυτή θα τον οδηγήσει στον Αμπού Γιότζι, ενός διάσημου ορειβάτη που τα ίχνη του έχουν χαθεί για χρόνια.

Το «The Summit of Gods» είναι το νέο γαλλικό animation που προστέθηκε στην πλατφόρμα του Netflix. Είναι πολύ σπάνιο σε μια εποχή, όπου το κύριο μέσο έκφρασης της αγωνίας σε ταινίες και σειράς είναι η ένταση, η αστραπιαία ταχύτητα και οι φωνές, να βρεθεί μια ταινία, η οποία χρησιμοποιεί τη σιωπή.

Σιωπή εκκωφαντική, η οποία επιβάλλεται στον θεατή, τον καθηλώνει, τον μαγνητίζει και που τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από τις φαντεζί συνήθεις «φασαρίες». Η σιωπή και η ησυχία καθόλου δεν σημαίνει σ’ αυτή την περίπτωση την έλλειψη πλοκής ή διαλόγων και σε καμία περίπτωση δεν έχει στόχο το να φανεί αφαιρετική.

Όλα τα στοιχεία του animation βρίσκονται σε πλήρη ισορροπία. Τα χιονισμένα τοπία, οι προκλήσεις με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι οι πρωταγωνιστές και το μένος της φύσης συνοδεύονται από την αντίστοιχη μουσική, δημιουργώντας μια ολοκληρωμένη εμπειρία για τον θεατή.

Εκτός από τον στόχο της ανάβασης στην κορυφή, τίθεται ένας παράλληλος στόχος: η αναζήτηση του λόγου που παρακινεί τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους, να υπερβούν τα όριά τους, να θέσουν τους εαυτούς τους σε κίνδυνο για να ανέβουν στην κορυφή.

Στο τέλος της ταινίας δίνεται μια απάντηση στο ερώτημα, η οποία ωστόσο δεν είναι καθόλου απόλυτη και θα μπορούσε να συνοψιστεί στην απλή φράση «Η εμπειρία δεν μεταδίδεται». Ωστόσο είναι προφανές ότι το συγκεκριμένο ερώτημα δεν τίθεται αποκλειστικά για την ορειβασία, αλλά για κάτι ευρύτερο.

Το «The Summit of Gods» αρπάζει από την αρχή τον θεατή και τον βάζει στη θέση του συνοδηγού σ’ ένα ταξίδι που για τον καθένα μπορεί να πάρει μια διαφορετική ερμηνεία καθώς ο κάθε άνθρωπος συναντά κι έρχεται αντιμέτωπος με το δικό του «Έβερεστ».

Άννα Μαρία Χατζηστυλιανού