Pieces of a woman

Σύνοψη: Η Martha (Βανέσα Κίρμπι, “The Crown”) και ο Sean (Σάια ΛαΜπεφ, “Honey Boy”) είναι ένα ζευγάρι που ζει στη Βοστώνη και ετοιμάζεται να αποκτήσει το πρώτο του παιδί, αλλά η ζωή τους αλλάζει όταν η γέννηση στο σπίτι καταλήγει σε αδιανόητη τραγωδία. Έτσι ξεκινάει μια μακροχρόνια οδύσσεια για την Martha, η οποία πρέπει να ξεπεράσει την θλίψη της, ενώ παλεύει για την σχέση της με τον σύζυγό της και την κυριαρχική μητέρα της (Έλεν Μπερστίν, “Ρέκβιεμ για ένα Όνειρο”) μαζί και με την μαία (Μόλι Πάρκερ, “Madeline’s Madeline”) την οποία πρέπει να αντιμετωπίσει στο δικαστήριο.

Γνώμη: Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι η πιο αγωνιώδης και τρομακτική κινηματογραφική σεκάνς του 2020 θα ήταν ένα 30λεπτο μονοπλάνο ενός σπιτικού τοκετού; Κι όμως, ο πρόλογος του “Pieces of a Woman”, της πρώτης αγγλόφωνης ταινίας του Ούγγρου Κορνέλ Μούντρουτσο (της ταινίας “Λευκός Θεός” που κέρδισε στο Ένα Κάποιο Βλέμμα των Καννών το 2014) δεν σε πιάνει απλά από τα μούτρα, αλλά σε καθηλώνει με την αρτιότητα, την υποβόσκουσα απειλητική ατμόσφαιρα και τις ερμηνείες της τριάδας Κίρμπι-ΛαΜπεφ-Πάρκερ.

Ειδικά η Κίρμπι παραδίδει ένα τόσο εντυπωσιακό ρεσιτάλ που θα της χάριζε μια θέση στο πάνθεον των καλύτερων εν ενεργεία ηθοποιών, ακόμα κι αν το “Pieces of a Woman” ήταν μια μικρή μήκους ταινία που τελείωνε ακριβώς εκεί που το θαύμα της γέννησης μετατρέπεται σε μια αβάσταχτη απώλεια.

Το πρόβλημα είναι ότι μετά από αυτό το 30λεπτο tour de force, το “Pieces of a Woman” αρχίζει σταδιακά να χάνει τη δυναμική του, με το σενάριο της Κάτα Βέμπερ να επιστρατεύει σκηνές πένθους και ενδοοικογενειακών συγκρούσεων που έχουμε ξαναδεί σε ταινίες με παρόμοια θεματική, ενώ η σκηνή της “κάθαρσης” της ηρωίδας μέσα σε μια αίθουσα δικαστηρίου είναι πραγματικά τόσο παράταιρη που μοιάζει βγαλμένη από άλλο φιλμ.

Παρά τις παραπάνω εμφανείς αδυναμίες, ο Μούντρουτσο καταφέρει να διατηρήσει το ενδιαφέρον του θεατή γιατί ενορχηστρώνει μερικές από τις καλύτερες ερμηνείες της χρονιάς. Για την Κίρμπι τα είπαμε και παραπάνω, θα είναι έγκλημα να μην βρεθεί τουλάχιστον στις υποψηφιότητες των Όσκαρ, όπως και η Έλεν Μπέρνστιν στον ρόλο της αυταρχικής μητέρας της. Η αντιπαράθεσή τους σε ένα οικογενειακό τραπέζι προορισμένο για αποτυχία φέρνει στο νου τη “Φθινοπωρινή Σονάτα” του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, με την Μπέρνστιν να παραδίδει έναν συγκλονιστικό μονόλογο περί ανθρώπινης επιβίωσης.

Ο ΛαΜπεφ είναι επίσης ικανοποιητικός στον ρόλο του συντρόφου που αδυνατεί να διαχειριστεί το πένθος που αντικατέστησε βίαια την ευτυχία του ζευγαριού. Το πρόβλημα με τον ΛαΜπεφ όμως είναι ότι παίζει τόσο συχνά (και καλά) τον ρόλο του “angry white man” που καταλήγει εδώ να γίνεται μανιέρα, με αποτέλεσμα να μην καταφέρνει να κερδίσει τη συμπάθειά μας. Τέλος, η Μόλι Πάρκερ, αυτή η δύναμη του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά, αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι φέρει εις πέρας άψογα κάθε ρόλο που φτάνει στα χέρια της.

Αν και συνολικά άνισο, το “Pieces of a Woman” δύσκολα μπορεί να ξεχαστεί. Η εναρκτήρια σεκάνς του και οι ερμηνείες του καστ είναι σίγουρα μέσα στις πιο δυνατές κινηματογραφικές στιγμές που έχουμε δει τελευταία, όμως θα προτείναμε να την αποφύγουν οι μελλοντικοί γονείς, καθώς απεικονίζει ρεαλιστικά και δυσβάσταχτα τον μεγαλύτερο εφιάλτη τους.

Στριμάρει στο Netflix από την Πέμπτη 7 Ιανουαρίυο 2020.