Pain Hustlers

Σύνοψη: Μια απένταρη αλλά φιλόδοξη ανύπαντρη μητέρα έχει μια μεγάλη ευκαιρία στον χώρο των πωλήσεων φαρμάκων. Μέχρι πού θα φτάσει για να κάνει επιτυχία ένα νέο, ισχυρό φάρμακο;

Άποψη: Όλα ξεκινούν με ασπρόμαυρε συνεντεύξεις των ηρώων που ενεπλάκησαν στην υπόθεση του σκανδάλου στον κόσμο της φαρμακευτικής βιομηχανίας, αν και λιγότερο μοιάζουν με ντοκιμαντερίστικου τύπου συνεντεύξεις των βασικών προσώπων και περισσότερο με audition ηθοποιών.

Το Netflix μοιάζει να έχει φετίχ με τα ντοκιμαντέρ πραγματικών υποθέσεων που σχετίζονται είτε με εγκλήματα είτε με σκάνδαλα, ενώ έχει περάσει και στον κόσμο της μυθοπλασίας με σειρές/ταινίες με παρόμοιες θεματικές.

Μάλιστα με το ζήτημα του φαρμακευτικού σκανδάλου, των φαρμάκων που προκαλούν βλάβη ή χρησιμοποιούνται ξεκάθαρα για μπίζνα είχε ασχοληθεί και η πρόσφατη σειρά Painkiller με τον Mathew Broderick.

Στο Pain Hustlers ο David Yates-γνωστός για το έργο που άφησε στον Harry Potter και στα Fantastic Beasts-καταπιάνεται με κάτι πολύ διαφορετικό βασισμένος στο περσινό ομώνυμο βιβλίο, που τελικά μοιάζει μια από τα ίδια από το πλούσιο περιεχόμενο της πλατφόρμας αλλά μάλλον τα ίδια δεν είναι πάντα το επιθυμητό.

Ο Yates αδυνατεί να διαχειριστεί το υλικό του που στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας μοιάζει εντελώς σε ξέφρενη τροχιά, χωρίς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση.

 Ένα ακόμα άρθρο των New York Times που γίνεται ταινία (μιας και το βιβλίο επίσης στο άρθρο βασίστηκε) δείχνοντας ότι μια δημοσιογραφική αποκάλυψη απάτης και σκευωρίας, όπως η συγκεκριμένη σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σωθεί οικονομικά μια φαρμακευτική εταιρεία, δεν αρκεί για να στηθεί μια ολόκληρη ταινία, ακόμα και αν αυτή δημιουργήθηκε για να γεμίσει περιεχόμενο το Netflix.

Ούτε η εξαιρετική Emily Blunt μπορεί να σώσει το Pain Hustlers. Μπορεί να χτίζει έναν ισχυρό ρόλο αλλά σε ένα ανίσχυρο περιβάλλον που δεν βοηθά και πολύ η μάλλον άστοχη επιλογή του Chris Evans, ενός ηθοποιού που ούτως ή άλλως περιορισμένο είναι το εύρος των ερμηνευτικών του δυνατοτήτων. Ούτε και το δέσιμο μεταξύ τους πείθει ούτε και η ιστορία.

Ο Yates εμφανώς μοιάζει έξω από τα νερά του, καθώς η υπόθεση των οπιοειδών παρουσιάζεται επιδερμικά και με βιασύνη. Ίσως και το Netflix να έχει κουραστεί με την τόσο κινηματογραφική σκανδαλολογία.