Θα το βρείτε: Cosmote TV
Σύνοψη: Η νέα μαθήτρια Cady Heron καλωσορίζεται στην κορυφή της κοινωνικής τροφικής αλυσίδας από την ελίτ ομάδα δημοφιλών κοριτσιών που ονομάζεται "The Plastics", η οποία αποτελείται από τη "βασίλισσα" Regina George και τα τσιράκια της, Gretchen και Karen.
Ωστόσο, όταν η Κάντι κάνει το μεγάλο λάθος να ερωτευτεί τον πρώην φίλο της Ρετζίνα, τον Άαρον Σάμιουελς, βρίσκει τον εαυτό της θήραμα στο στόχαστρο της Ρετζίνα. Η Κάντι περιηγείται στην πιο απαίσια ζούγκλα από όλες: το λύκειο
Άποψη: Αν κάποιοι περιφρόνησαν ή υποτίμησαν το πρωτότυπο Mean Girls του 2004 με την Lindsay Lohan σε μεγάλη φόρμα, σίγουρα δεν πρόβλεψαν το καλτ στάτους που θα αποκτούσε στην πορεία. Μια από τις καλύτερες κωμωδίες της δεκαετίας του 00s, διά χειρός Tina Fey στο σενάριο, που λόγω της επιτυχίας έγινε θεατρικό μιούζικαλ για το Broadway.
Η Tina Fey επιστρέφει στο σενάριο αλλά και στον ρόλο της καθηγήτριας μαθηματικών, σε ένα τρόπον τινά remake, με τους ίδιους χαρακτήρες της πρώτης ταινίας να μπλέκουν σε παρεμφερείς περιπέτειες με την διαφορά ότι πλέον τις λένε τραγουδιστά.
Μια αχρείαστη ταινία που δεν προσφέρει κάτι σε όποιον έχει δει το αρχικό, ενώ υπολείπεται του πρώτου, οπότε και για κάποιον καινούργιο θεατή αν θέλει να μυηθεί με έναν διασκεδαστικό τρόπο στον κόσμο της ενδοσχολικής κλίκας, των λυκειακών «καστών» και του ξεμαλλιάσματος, και πάλι η πρώτη ταινία προσφέρεται για πολύ περισσότερη πλάκα.
Το σενάριο κωμικά αποδυναμωμένο, με την Fey να μπαίνει περισσότερο στο καλούπι μιας ιδιότυπης κομεντί καταστάσεων, παρά μιας καθαρόαιμης εφηβικής κωμωδίας και την Angourie Rice να μην έχει την σέξι μπιτς κωμικότητα της Lindsay Lohan, που όσα και αν θες να της προσάψεις για την κινηματογραφική της πορεία, στον ρόλο αυτό ταίριαξε απόλυτα.
Πιθανόν λόγω της εποχής που ζούμε, να ήθελε να μετριάσει τον ενδοσχολικό εκφοβισμό ως μέσο διασκέδασης του θεατή, να γίνει πιο λείο και πιο ουδέτερο, το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ούτως ή άλλως η κωμωδία παγκοσμίως στις μέρες μας.
Τα τραγούδια επίσης δεν έχουν να πουν και πολλά, ούτε τονίζουν το άβολο της ηλικίας, το μεταβατικό ή το τραγελαφικό, απλώς εμμένουν σε κάποια ψευτορομαντικά συναισθήματα που μεγενθύνονται λόγω της ηλικίας.
Αν κάποιος ενδιαφέρεται για ένα λυκειακό μιούζικαλ, αν πατήσει ένα τυχαίο επεισόδιο του Glee, σίγουρα θα πάρει κάτι πολύ πιο γνήσιο και ειλικρινές ως εμπειρία από αυτό.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων