Awake

Σύνοψη: Λόγω ενός παγκόσμιου φαινομένου διακόπτονται όλες οι ηλεκτρονικές συνδέσεις και η ανθρωπότητα χάνει τη δυνατότητά της να κοιμάται, γεγονός που θα την οδηγήσει αναπόφευκτα στον αφανισμό.

Η Τζιλ, πρώην πεζοναύτης και νυν φρουρός ασφαλείας σε κέντρο ερευνών, μπορεί να κρατά το κλειδί για τη θεραπεία μέσα από την ίδια της την κόρη.

Άποψη: Ενώ η ιδέα του είναι σαφώς ενδιαφέρουσα, το "Awake" καταλήγει ως μία από τις χειρότερες ταινίες της χρονιάς. Είναι κάποιες από εκείνες τις φορές (ευτυχώς λίγες) που πραγματικά προσπαθείς να βρεις κάτι όχι κακό και ίσως και επιθετικό να βρεις να γράψεις για μια ταινία και δεν τα καταφέρνεις. 

Ένα φιλμ που πραγματικά δεν ξέρει τι είναι, ξέρει σίγουρα τι θα ήθελε να είναι: να επαναλάβει την (δυσανάλογη της ποιότητάς του) μεγάλη επιτυχία του περυσινού "Bird Box", με την Σάντρα Μπούλοκ, αλλά ακόμη και εκείνο το μέτριο φιλμ, σε σύγκριση με τούτο εδώ, φαντάζει σαν μιας δημιουργία δυστοπικής φαντασιακής ποιότητας. 

Ίσως η πιο αποσπασματική ταινία που έχω δει ποτέ στη ζωή μου: το ακαταλόγιστο μοντάζ αυθαιρεσίας της ταινίας προσπαθεί να αποτυπώσει μια σειρά από γεγονότα που θα έπρεπε να οδηγούν σε μια σεναριακή μορφοποίηση που να εξηγεί τις καταστάσεις, αλλά πραγματικά πρέπει να δείτε για να πιστέψετε ότι το μ΄νο που καταφέρνει είναι να σου δώσει την έννοια ενός πετσοκόμματος άνευ προηγουμένου, τύπου ο παραγωγός να είδε το αρχικό cut και μετά να είπε"ρε παιδιά, πολλά είναι 120 λεπτά, το θέλω στα 90, κόψτε σας παρακαλώ και καλύτερα από την αρχή αν γίνεται, που δεν συμβαινουν και πολλά".

O τρόπος -για παράδειγμα- με τον οποίο η ταινία ξεχνά και "σβήνει" αυτό που συμβαίνει στην μητέρα της πρωταγωνίστριας είναι μαγικός, χαμένος στην μετάφραση της μονταζιέρας.

Επαναλαμβανόμενες ανούσιες σκηνές που δεν προσφέρουν το παραμικρό στην δραματουργία, απουσία νεύρου και ρυθμού, μια επιδερμική προσέγγιση πάνω σε μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας και μυστηρίου, που θέλει να μιλήσει για τον θάνατο, την μεταθανάτια ζωή, την θρησκευτική και κοινωνική ηθική και που τελικά δεν καταφέρνει να πει τίποτα, με πολλές απλουστεύσεις αλλά και απιθανότητες, μαζί και μια drama queen ερμηνεία της Τζίνα Ροντρίγκεζ στον κεντρικό ρόλο, να ωθεί το φιλμ σε μια συνολικά αφόρητη εμπειρία, μιας εντελώς προζειροφτιαγμένη κινηματογραφικής (ας πούμε0 προσπάθειας. 

Για το "χαμηλό ράφι" των βίντεο κλαμπ.