London road

Αν νομίζετε ότι ξέρετε απ ΄έξω κι ανακατωτά τη φιλμογραφία του Tom Hardy αυταπατάστε αφού σίγουρα θα σας έχει ξεφύγει το ‘’London Road’’. Πρόκειται για βρετανικό μιούζικαλ που περιστρέφεται γύρω από τη δολοφονία πέντε γυναικών (ιερόδουλων) στη φιλήσυχη αγροτική πόλη του Ipswich . Ενδιαφέρον στοιχείο αποτελεί πως βασίζεται στις αληθινές καταγεγραμμένες μαρτυρίες των κατοίκων από την συντάκτρια Alecky Blythe.  O Rufus Norris (που μας έδωσε το αξιόλογο προ τριετίας «Βroken») καταγράφει τον απόηχο των εγκλημάτων, πως αντιλαμβάνεται η μικρή κοινωνία το γεγονός ότι ένας κατά συρροήν δολοφόνος ήταν μέλος της κοινότητάς τους, αντί να εστιάσει στη διαλεύκανση της υπόθεσης.

Κυριαρχεί ένα αίσθημα καχυποψίας αφενός στον τρομοκρατημένο περίγυρο αφετέρου σε εμάς τους θεατές για την εξέλιξη της ιστορίας, για το αν θα πετύχει το ‘’κινηματογραφικό πείραμα’’. Το ότι το έργο φέρει άρωμα μιούζικαλ συμβάλλει στο να είναι παρακολουθήσιμο αλλά δεν είναι αρκετό για να το χαρακτηρίσουμε κρυμμένο διαμαντάκι. Όσο κυλάει η ώρα τα ρεφρέν, που συνοδεύονται αραιά και που με χορευτικές κινήσεις, γίνονται λιγότερο πιασάρικα και ενδιαφέροντα γύρω από το τοπικό σκάνδαλο της Βρετανίας. Σαν μουσικό νούμερο ξεχωρίσαμε αυτό με τις μαθήτριες που υποπτεύονται τους πάντες ‘’Like anyone…it could be anyone here’’.  Ίσως το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ με τους ρυθμικούς διαλόγους χρειαζόταν καλύτερους χαρακτήρες γιατί σαν ιδέα βρίθει καλλιτεχνικής πρωτοτυπίας.

Όσον αφορά τον Τom Hardy υποδύεται έναν ταξιτζή που έχει εμμονή με τους serial killers και εμφανίζεται μετά βίας 4 λεπτά δοκιμάζοντας τις φωνητικές του ικανότητες. Δεν σας προτείνουμε να διαβείτε τον London Road…

Υπόθεση: Η ανακάλυψη πέντε γυναικείων πτωμάτων θα κλονίσει τη ζωή των κατοίκων της οδού Λόντον που θα βρεθούν στο επίκεντρο της τραγωδίας.