Hurricane season

Mετά την καταστροφή του τυφώνα Κατρίνα, ένας προπονητής μπάσκετ γυμνασίου συγκεντρώνει παίκτες από όλη την κατεστραμμένη Νέα Ορλεάνη και κατακτά το πρωτάθλημα της περιφέρειας.

Ο τυφώνας που δεν τα διέλυσε όλα!

Είναι από τις ελάχιστες φορές που ο Φόρεστ Ουιτάκερ δεν πεθαίνει κατά τη διάρκεια του έργου. Επιβιώνει μέχρι τους τίτλους τέλους του Hurricane Season (2009). Επίσης είναι μία από τις ελάχιστες φορές που μία ιστορική αλήθεια, συνδυάζεται με μία… δεύτερη.

Η πρώτη είναι ο τυφώνας Κατρίνα και η δεύτερη η πορεία του John Ehret High School (σκεφτείτε κάτι σαν το δικό μας γυμνάσιο) μέχρι την κατάκτηση του τίτλου στη Λουιζιάνα. Η ανατολική όχθη αντιλαμβάνεται πρώτη το κακό που έρχεται από τον ουρανό, η δυτική ακολουθεί και η Νέα Ορλεάνη ταλαιπωρείται από τη φύση. Ο κόουτς Αλ Κόλινς (Ουιτάκερ) δεν εγκαταλείπει τα χώματα των προγόνων του και σιγά σιγά συντάσσει οριακά μία ομάδα νέων που μέσω του μπάσκετ αναβαθμίζουν την ζωή τους και κατακτούν ένα από τα πιο... περήφανα πρωταθλήματα (2005-06).

Εντάξει! Ακούγονται όλα αυτά τα συναισθηματικά (“ένα δάκτυλο δεν μπορεί να σηκώσει μια πέτρα, αλλά ένα χέρι μπορεί να κινήσει τη Γη”). Υπάρχουν τα κλισέ τέτοιου είδους ταινιών, όπως ένας συμπαθής και αφοσιωμένος φροντιστής-επιστάτης-οδηγός του πούλμαν, ένας απροσάρμοστος μα ταλαντούχος παίκτης, αλλά πρόκειται για μία έντονα συναισθηματική ταινία με τις εικόνες από τον Κατρίνα να είναι εντυπωσιακές. Άλλωστε τα περισσότερα πλάνα είναι αληθινά ή έστω μία ζωντανή αναπαράσταση της επικής καταστροφής. Ο Ουίτακερ δεν είναι η πρώτη φορά που παίζει σε μία ταινία που το κεντρικό του στόρι έχει να κάνει με το μπάσκετ. Μετά το κορυφαίο του είδους «Rebound: The Legend of Earl “The Goat” Manigault» (1996) επιστρέφει στο χώρο, αυτή τη φορά ως πρωταγωνιστής μίας επίσης αληθινής ιστορίας που ακόμα κι αν δεν είστε φαν του αθλήματος των ψηλών στο τέλος θα έχετε ένα... χαζό χαμόγελο.

Γιώργος Γαβριλάκης