Σύνοψη: Η Sarah είναι μία γλυκιά outsider, αμήχανη, ελαφρώς θλιμμένη, καμία φορά λίγο αφελής, που αγαπά τη δουλειά της και βλέπει σε επανάληψη την αγαπημένη της σειρά, δεν έχει πολλούς φίλους αλλά αγαπά το άλογο της, γελά και απολογείται συνεχώς χωρίς λόγο. Η ταινία αφιερώνει πολύ χρόνο για να μας παρουσιάσει τη μονότονη, μοναχική καθημερινότητα της, που διαταράσσεται από μικρά περιστατικά, όνειρα με ανθρώπους που δεν γνωρίζει αλλά αποδεικνύεται ότι είναι πραγματικοί, παραισθήσεις, χρονικά κενά και ένα οικογενειακό ιστορικό ψυχασθένειας να την κατατρέχει.

Άποψη: Το Horse Lade δεν είναι άλλη μία indie κωμωδία των αδελφών Duplas, καθώς εδώ μας δίνουν μία ταινία που ξεκινά με μία φαινομενική αθωότητα αλλά τελικά παίρνει μία πολύ πιο σκοτεινή τροπή. Πολύ πειστικά ωστόσο από την επιφυλακτικότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η ηρωίδα, από τις ανήσυχες ματιές της και ένα παιχνιδιάρικο επαναλαμβανόμενο μουσικό μοτίβο, ο θεατής έγκαιρα υποψιάζεται ότι υπάρχει κάτι στην ιστορία της Sarah που δεν είναι στη θέση του, κάποια καταιγίδα που αναπόφευκτα θα ξεσπάσει.

Η Alison Brie πρωταγωνιστεί και συνυπογράφει το σενάριο της ταινίας, μαζί με τον σκηνοθέτη της Jeff Baena (υπεύθυνος για δύο από τα πιο weirdo indie αμερικανικά φιλμ της τελευταάις πενταετίας, τα Life After Beth και Litlle Hours) , αντλώντας έμπνευση όπως δήλωσε, από το ιστορικό ψυχασθένειας στη δικιά της οικογένεια. Και πράγματι η ηθοποιός αποδεικνύεται πολύ αφοσιωμένη στο ρόλο της, χτίζοντας έναν χαρακτήρα που προκαλεί εύκολα τη συμπάθεια και τον οίκτο του θεατή, μεταπηδώντας από την εμπάθεια και την κοινωνική αμηχανία στον τρόμο και τον πανικό. Και είναι πραγματικά αξιέπαινο το πως καταφέρνει να εκφράσει τόσο δυνατά και αντιφατικά συναισθήματα, σε έναν χαρακτήρα τόσο επιφυλακτικό και φοβισμένο.

Στην τρίτη πράξη της αφήγησης, κάπως άχαρα κλιμακώνεται η  ψυχολογική κατάρρευση της Sarah και η ταινία μεταφέρεται σε ένα κλίμα οπτικού λυρισμού, όπου μας ξεναγεί στις παραισθήσεις της, αξιοποιώντας κουστούμια, μουσική και χρώματα, με μία συχνή εναλλαγή ανάμεσα σε θερμές και ψυχρές αποχρώσεις, κλείνοντας το μάτι στο Vertigo του Χίτσκοκ τόσο σε αφηγηματικό όσο και οπτικό επίπεδο.

Ωστόσο το Horse Girl δεν έχει το σκηνοθετικό τέμπο και δύναμη που χρειάζεται, για να στοιχειώσει πραγματικά τον θεατή ή να τον εγκλωβίσει όπως θα ήθελε στη σύγχυση, τους φόβους και τις εμμονές της πρωταγωνίστριάς, ενώ το σενάριο υποσκελίζεται από πολλά στοιχεία ή χαρακτήρες που τελικά δεν αξιοποιούνται. Παράλληλα, καθώς γρήγορα φαίνεται ότι δεν υπάρχει κανένα μυστήριο να λύσουμε και καμία εξορθολογισμένη εξήγηση της πάθησης της Sarah, η ταινία φαίνεται γρήγορα ότι κυλά χωρίς σκοπό, προς ένα σίγουρο αφηγηματικό αδιέξοδο.

Αν κάτι ωστόσο παραμένει πρωτότυπο και ενδιαφέρον σε αυτή την ταινία, είναι η επιλογή της αντί να δώσει εξηγήσεις και πλαίσιο στη παράνοια της ηρωίδας, να υποκύψει στα οράματα και τις εμμονές της. Εγκλωβισμένος έτσι ο θεατής μέσα στη τρομακτική αδυναμία της να ξεχωρίσει το όνειρο από την πραγματικότητα, καταλαβαίνει όσο ποτέ το ότι η Sarah δεν αποζητά βοήθεια, αλλά επιβεβαίωση, χρειάζεται κάποιος να αναγνωρίσει την πραγματικότητα της, να πιστέψει τα λόγια της και η ζωή της, να βγάλει επιτέλους κάποιο νόημα.

Πρώτη δημοσίευση: 18 Φεβ. 2020, 14:36
Ενημέρωση: 19 Φεβ. 2020, 11:25
Τίτλος:
Horse girl
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
103
Εταιρία διανομής: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos