Σύνοψη: Μια ζωή με διακυμάνσεις, εντάσεις, καυγάδες, έγκλημα και σεξουαλικές αμφιταλαντεύσεις. Η ζωή της Μπέσι Σμίθ, ηγέτιδας της μπλουζ κατά την δεκαετία των 20s & 30s, ξετυλίγεται με όλες τις αναταράξεις που δημιουργούσε στο διάβα της καριέρας της. Αντισυμβατική, επιπόλαιη, δυναμική και σκληραγωγημένη, παρά τους εχθρούς που παραμόνευαν στο κατώφλι της, πολλοί άνθρωποι την αγάπησαν και πιο πολύ μαγευτήκαν από το ηχόχρωμα της φωνής της…

Άποψη: «Το μπλουζ δεν είναι για να σε βλέπουν εκείνοι αλλά για να βλέπεις εσύ τους ανθρώπους»: η Μπέσι πορεύτηκε με αυτά τα λόγια. Στη σκηνή, το μελαμψό της πρόσωπο, αντίκρυ στα φώτα που άστραφταν πάνω της, έβλεπε τους ανθρώπους, έβλεπε τη δική της φωνή να σπαρταρά μέσα τους, να πάλλεται. Εκείνοι να διασκεδάζουν με τα αστεία της και τον ατίθασο χαρακτήρα , όμως πίσω από την καλοσχεδιασμένη πλάση της ευτυχίας, των χαμογελαστών ματιών και των κωμικών κινήσεων,  κρυβόταν μια αυταρχική Μπέσι, μια γυναίκα που επιβαλλόταν σε όλους όσοι την ακολουθούσαν στα μεγάλα σκαλοπάτια της καριέρας της, με τον έρωτα να γίνεται μια επαγγελματική, συναισθηματική συνδιαλλαγή μεταξύ γυναικών αλλά και εγκληματιών ανδρών.

Κάποιοι δεν φοβήθηκαν να εκθέσουν τη ζωή της με όλα τα απόκρυφα κομμάτια της, με σκηνές που ξεδιάλυναν και μαρτυρούσαν την προσωπική ζωή της θρυλικής ερμηνεύτριας. Η Ντι Ρις-έχει σκηνοθετήσει το «Pariah» και το «Mudbound»- ξεγύμνωσε την Μπέσι Σμίθ, από μια οπή, μας εμφάνισε κινούμενες εικόνες είτε με την Μπέσι να βρίσκεται στον βωμό είτε να φλέγεται στα κάρβουνα του διαταραγμένου και πυρωμένου ψυχισμού της. Ύστερα εκείνη μεταμφιέζεται, μεταμορφώνεται σε μια σκληρή ηγέτιδα της μουσικής, απαιτητική και προσηλωμένη, όμως η ελευθερία της στο ποτό και στον έρωτα ήταν προκαταρκτικός παράγοντας στην ζωή που ήθελε να ζήσει.

Μια βιογραφία που χαράζεται στο δράμα, αλλά μια τέτοια ζωή η οποία οδεύει προς τον κατήφορο και την μοναξιά, είχε έναν απότομο ανήφορο προς το  ευτυχισμένο τέλος.

Ο Κρίστοφερ Κλέβελαντ και η Μπετίνα Γκιλόις μαζί με την Ρίς που υπέγραψαν το σενάριο, ακολούθησαν τον προσανατολισμό-πέρα από κάποιες σκηνές που είχαν σκοπό την προσέγγιση και την καθήλωση του κοινού, διότι στις βιογραφίες, πάντα κάτι είναι περισσότερο τραγικό- του διαφορετικού επιλόγου. Εκείνη, η Κουίν Λατίφα στον ρόλο της Μπέσι και ο Μάικ Επς στον ρολό του Ρίτσαρντ καταλήγουν με ένα πλάνο που ίσως να ήταν το πιο πρόχειρο, διότι μέσα σε σκηνές που βγαίνουν τα μαχαίρια, κυριαρχούν οι εντάσεις, οι κραυγές, οι ξυλοδαρμοί, ο τσαμπουκάς της Μπέσι και γενικότερα πολυτάραχες και συγκρουόμενες σκηνές, φτάνει στο άλλο άκρο, ίσως βέβαια σε αυτό που εξ’ αρχής αποτέλεσε την επιθυμία της Μπέσι, φάνηκε όμως μετέωρο.

Ζήσαμε την αδρεναλίνη των κωμικών σκηνών σε μια ανάμειξη με το πάθος, με το όνειρο και τον κίνδυνο. Ο σκηνοθετικός φακός κινούταν προς όλες τις κατευθύνσεις. Χρώματα και οπτικές εικόνες που απεικόνιζαν ακριβώς τις δεκαετίες που τα ταλέντα, τα φτωχά και ανυπεράσπιστα ταλέντα είτε ανθίζουν  είτε μαραίνονται άδοξα.

Έπαιρνε ό,τι ήθελε, ίσως και ό,τι της άξιζε. Αν δεν ήταν εκείνη που ήταν, ίσως η ταινία να μην είχε απολύτως κανένα ενδιαφέρον, ίσως να ήταν μια τετριμμένη βιογραφική αφήγηση.

Άντζελα Υζεϊράι

Πρώτη δημοσίευση: 16 Δεκ. 2017, 17:23
Ενημέρωση: 16 Δεκ. 2017, 17:23
Τίτλος:
Bessie (Bessie)
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
132

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Film Factory 2024: Case Study

Film Factory 2024: Case Study

Το Film Factory της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου επιστρέφει για 13η χρονιά με μια σειρά...
2 ώρες

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Feelgood
64881
Cinobo
37380
Tanweer
19801
Tanweer
6260
Feelgood
6008
Here | Εδω, από την Spentzos Here | Εδω,  από την Spentzos