Absentia

Αξιοπρεπέστατο Indie horror

Και έπειτα από δεκάδες ώρες στα σκοτάδια για να υπάρχει ατμόσφαιρα σε θρίλερ περιοπής και μη, ήρθε η ώρα και για μένα να δω θρίλερ με αναμμένα φώτα...

Όχι, δε μιλώ για το The Conjuring, εκεί στάθηκα γενναία, ομολογώ.

Για το «Absentia» του Μαρκ Φλάναγκαν ο λόγος, indie horror θριλεράκι που, όμως, σε κάνει να... διπλοτσεκάρεις εάν κατέβασες τα ρολλά και εάν κλείδωσες σίγουρα την εξώπορτα, ενώ ορκίζεσαι ότι δε θα ξαναπεράσεις από υπόγεια διάβαση. Εντάξει, μη το παρακάνουμε, το επόμενο πρωί το έχεις ξεπεράσει (ίσως να παίζει ρόλο και η ψυχολογική κατάσταση που βρίσκεσαι τη συγκεκριμένη στιγμή άλλωστε), αλλά η προσπάθεια πραγματικά αξίζει και τα 87 λεπτά της προσοχής σου, ενώ το ‘μεταφυσικό’ της ιστορίας σε τραβάει σα μαγνήτης.

Η Τρίσια έχει χάσει τον άνδρα της εδώ και εφτά χρόνια και, πλέον, περιμένει το παιδί κάποιου άλλου και ετοιμάζεται να χαρακτηρίσει τον πρώην ‘μακαρίτη’. Στη γειτονιά που μένει συμβαίνουν περίεργα πράγματα, χάνονται ζώα, άνθρωποι, ακούγονται ήχοι, πετάγονται τρωκτικά και γενικά... κάτι δεν πάει καλά. Την ίδια στιγμή η πρώην τοξικομανής αδερφή της έρχεται να τη βοηθήσει, αλλά επειδή γενικά την ‘ψάχνει’ λίγο περισσότερο με τον εαυτό της και με τα τεκταινόμενα, λίγο το ένοχο παρελθόν της, λίγο το sober στερητικό της σύνδρομο, δεν την κάνουν και πολύ... πιστευτή τόσο στο ίδιο της το αίμα, όσο και στις αρχές..

Και εκεί, θα χάσουν όλοι τη μπάλα, τόσο οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, όσο και εσύ ο ίδιος που θα βρείς τον εαυτό του να αναρωτιέται wtf, μέχρι να ‘πάρεις γραμμή’ τί συμβαίνει (no spoilers!). Χωρίς υπερβολές, τυμπανοκρουσίες, τρελλά εφέ και πολλά αίματα, ο Φλάναγκαν βάζει τη φαντασία του να οργιάζει και, παρά τις ορισμένες ατέλειες και το low budget που είχε στη διάθεσή του, καταφέρνει να κάνει ένα αξιοπρεπέστατο horror που θα σου δώσει μόνο ότι, θέλει αυτό και... σίγουρα εδώ δε χωράνε happy endings!

Ειρήνη Κατσαρά