7500

Σύνοψη: Ένας Αμερικανός πιλότος ετοιμάζεται για μια πτήση από το Βερολίνο προς το Παρίσι. Λίγο μετά την απογείωση, θα αντιμετωπίσουν μια αεροπειρατεία.

Άποψη; Ο Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ είχε απουσίασει τρία χρόνια από τις κινηματογραφικές οθόνες: τελευταία ταινία που τον είχαμε δει ήταν το «Snowden» του Όλιβερ Στόουν (προσθέστε και το τηλεοπτικό «Comrade detective» με τον Τσάνινγκ Τέιτουμ το 2017). Ήθελε να αφοσιωθεί στην οικογένειά του και το νεογέννητο παιδί του.

Ο 39χρονος σταρ των Inception, Dark Knight Rises, Looper, Don John, αποφάσισε να επιχειρήσει το comeback του στην υποκριτική, με ένα θρίλερ ενός Γερμανού μικρομηκά (Πάτρικ Βόλραθ) στην πρώτη μεγάλου μήκους δουλειά του και με ένα εντελώς άγνωστο καστ, στο οποίο είναι ο μόνος Αμερικανός.

Παρακολουθώντας το διάρκειας σχεδόν 1,5 ώρας «7500» (o κωδικός μεταξύ πιλότων και πύργου ελέγχου για την αεροπειρατεία), καταλαβαίνουμε τους λόγους που τον προσέλκυσαν.

Πρόκειται για ένα κλειστοφοβικό θρίλερ γυρισμένο με μονοκάμερο εξ’ολοκλήρου στο πιλοτήριο του αεροπλάνου, με οπτική του υπόλοιπου αεροπλάνου μόνο στο σημείο εισόδου των επιβατών (από την κάμερα ασφαλείας) και με την απουσία της παραμικρής νότας μουσικής επένδυσης σαν σάουντρακ.

Ο Βόλραθ στήνει κάτι που μοιάζει με mockumentary λοιπόν, καταφέρνει να μην αποσπά το βλέμμα σου από τα δρώμενα ούτε δευτερόλεπτο, αποφεύγοντας τις όποιες ευκολίες και αξιοποιώντας πολύ έξυπνα την θεατρική δραματουργική δομή της ταινίας, ενώ το φιλμ μοιάζει να γυρίστηκε σε real time, αυτή την αίσθηση προσπαθεί να σου δώσει τουλάχιστον.

Εστιάζοντας σχεδόν αποκλειστικά στην οπτική γωνία του πρωταγωνιστή, καταφέρνει την ταύτιση με τις καταστάσεις και το δέσιμο με τους χαρακτήρες, όσο και αν δεν έχει φροντίσει επαρκώς να μα δώσει στοιχεία για το backround που τους ακολουθεί και που εξηγεί τις πράξεις τους.

Εδώ όμως δεν υπάρχουν παράλογοι ηρωισμοί και καουμποϊλίκια, παρά μόνο φυσιολογικοί άνθρωποι που προσπαθούν να αντιδράσουν σε πολύ δύσκολες, αναπάντεχες καταστάσεις, άνθρωποι που φοβούνται, διστάζουν, σιωπούν, κάνουν λάθη, δεν είναι δηλαδή γαμάτοι, cool και σούπερ ήρωες.

Ένα μικρό σκηνοθετικό επίτευγμα άκρατου ρεαλισμού που έσκασε ξαφνικά και από το… πουθενά στο Amazon, όπου και στριμάρει.