To the wonder

Μετρήστε την υπομονή σας

O Terrence Malick , ως γνήσιος κινηματογραφικός δημιουργός που διχάζει, μπαίνει στις γνωστές του χορογραφίες του φωτός, που λαμβάνουν όμως, εδώ, όψη λαβυρίνθου. Με το ερώτημα “Πού είναι η αγάπη που μας αγαπά;”, να γίνεται η αφετηρία μίας πένθιμης αγάπης που παίζει με την ερωτευσιμότητά της σε σχέση με το θεατή.

Δύο άνθρωποι που γράφουν την ιστορία τους, μόνο που δεν ξέρουν αν το χαρτί τους είναι κιτρινισμένο ή γυαλιστερό, ή αν βλέπουν μέσα στο χρώμα του ή προτιμούν να περνούν το χέρι τους από την επιφάνειά του, με τα παλτά τους λερωμένα από τη ζωή. Αναμετριούνται με τους εαυτούς τους, αφού πριν μπεις σε έναν έρωτα αναλογίζεσαι τις δυνάμεις σου: Πόσο διατεθειμένος είσαι να γνωρίσεις τον Άλλον;

Οι απαντήσεις μένουν μετέωρες και αυτό το φιλμ είναι ένας Άλλος, αρκετά μακρινός από την προσδοκία του θεατή. Μπορεί να μη συναντηθείς ποτέ μαζί του, ή αυτό να γίνει για μια στιγμή, αντίθετα από τους έρωτες που κρατάν μια ζωή. Έναν τέτοιο, περιορισμένο έρωτα διηγείται το φιλμ, με ενδιάμεσες φιγούρες ένα παιδί που μιλά τις μονόπλευρες επιθυμίες των ενηλίκων όσο εκείνοι του φορούν ένα αταίριαστό του φόρεμα και έναν ιερέα (με το Javier Bardemσε ένα διακριτικό ρόλο) , που προσπαθεί να μετατρέψει τις ψυχικές διχοτομήσεις γύρω του σε μία προσευχή που εκκρεμεί το να εισακουστεί. Τα πλάνα παρακολουθούν τις σωματικές ερμηνείες των ηθοποιών παίρνοντας το χρόνο τους με άνεση, καμιά φορά χωρίς να ρωτήσουν την υπομονή του θεατή. Και το φιλμ “γράφει στο νερό όσα δεν τολμά να πει” αλλά με μία γλώσσα δυσανάγνωστη και κάποιες φορές δυσπρόσιτη, σαν ένα νανούρισμα που ξεχάστηκε να το τραγουδούν.

Εύη Αβδελίδου