Wild

Η Cheryl ειναι μια κοπέλα που αποφασίζει να διασχίσει τα παραλία της Αμερικης περπατώντας παράλληλα στον Ειρηνικό ωκεανό.

Η ταινία επικεντρώνεται σε αυτήν, μια γυναίκα κοντα στα 40, με κατεστραμμένη ζωή, η οποία ειχε παντα ως επίκεντρο τη μητέρα της. Πως θα της μοιάσει και ταυτόχρονα πως θα την ξεπεράσει. Ενώ την θαύμαζε, ταυτόχρονα την επέκρινε, την απωθούσε αλλά τα παντα στην ζωή της περιστρέφονταν γυρω της.

Η ζωή της αλλάζει άρδην μετα την αιφνίδια αρρώστια της μητερας της. Ο χαμός της, δημιουργεί ενα κενό που η Σεριλ αρχιζει να καλύπτει με εύκολο σεξ, ναρκωτικά, ψυχοθεραπεία, αλκοόλ. Χάνει την επαφή της με τον άντρα της και τον αδερφό της και λίγο πριν το τελος αποφασίζει να τα παρατήσει ολα και να περπατήσει την ορειβατική διαδρομη παράλληλα του ειρηνικού.

Λύτρωση και κάθαρση. Με τον καθαρό αέρα το μυαλό της πρωταγωνίστριας γυρνά πισω, σε στιγμές και λάθη. Φτάνει στην απόλυτη επαφή με την φύση, με τον εαυτό της και με την μητέρα της.

Η ταινία ακούγεται εντυπωσιακή,  με βαθιά συναισθήματα και εξαγνισμό. Αλλά, πρέπει να μπορείς να ταυτιστείς έστω και λίγο με την ηρωίδα γιατί ολες αυτές οι ώρες στη φύση προσωπικά με έκαναν να αναρωτιέμαι, γιατι αραγε καποιος να βάζει τον εαυτό του σε αυτην την διαδικασία; γιατί να κουβαλά τόσο βάρος -μπαγκάζια, γιατί μες τη ζέστη να κάνει πεζοπορία με το μαλλί κάτω και τον ιδρώτα να τρέχει ποτάμι; γενικα γιατι;

Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, μέχρι τα φλασμπάκ δύσκολα πέρναγε η ώρα.

Η σκηνοθεσία εμβαθύνει ωραίαα στα συναισθήματα, ενώ οι δύσκολες στιγμές διαδέχονται η μια την άλλη χωρίς λόγια και χωρίς ήχο σαν γρήγορες αναμνήσεις. Εντυπωσιακό.

Παρόλα αυτα η Γουιδερσπουν ενώ ειναι καλύτερη από όσα φιλμ την έχουμε δει μέχρι τωρα, τα συναισθήματα της ίσα που απεικονίζονται. Δεν σε κρατάει. Η προσωπογραφία της Σεριλ δεν ξεδιπλώνει την Γουίδερσπουν και οριακά  σου κρατάει το βλέμμα.

Σε γενικές γραμμές, αν δεν είσαι φυσιολάτρης η ώρα δεν περνάει εύκολα με το «Wild». Κατά τα άλλα όμως, έχει όμορφα κομμάτια που αξιζουν την θέαση.