Stonehearst Asylum

Σύνοψη: Στα τέλη του 1899, ο νεαρός γιατρός Edward Newgate καταφθάνει φρέσκος από την Οξφόρδη, στο απομονωμένο Stonehearst Asylum, όπου νοσηλεύονται άνθρωποι που πάσχουν από διάφορες ψυχιατρικές παθήσεις. Σκοπός του είναι να εντρυφήσει στην ψυχιατρική και να προσφέρει πραγματική βοήθεια στους ψυχικά ασθενείς. Μόλις όμως γνωρίσει τον διευθυντή του ασύλου, Silas Lamb, ο οποίος έχει ορισμένες πολύ επαναστατικές ιδέες και πρακτικές ως προς το αντικείμενό του, αλλά και την Eliza Graves, μια γυναίκα που πάσχει από υστερία αλλά δεν φαίνεται να ανήκει πραγματικά σε ίδρυμα, θα συνειδητοποιήσει ότι σχεδόν τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται στο Stonehearst Asylum.

Γνώμη: Ποιος είναι πιο τρελός σε ένα ψυχιατρείο: οι ασθενείς ή το προσωπικό; Το παραπάνω ερώτημα δεν εξερευνάται κινηματογραφικά για πρώτη φορά στο “Stonehearst Asylum”, ούτε έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία που σου μένει χαραγμένη στο μυαλό, όπως το “One Flew Over the Cuckoo’s Nest”. Είναι όμως η βάση για μια καλοφτιαγμένη ταινία, η οποία χάρη στο καλοδουλεμένο σενάριό της και το εκλεκτό της καστ, καταφέρνει να κρατήσει την προσοχή και να διασκεδάσει τον θεατή καθόλη τη διάρκειά της. Παρότι μπορεί κανείς να νομίσει αρχικά ότι είναι μια ακόμα ιστορία γοτθικού τρόμου, το πρώτο plot twist έρχεται νωρίς, διαψεύδει την πρώτη εντύπωση και από εκεί και έπειτα η ταινία αποκτά το ρυθμό της και σταδιακά απογειώνεται.

Βασισμένη σε διήγημα του Edgar Allan Poe και σκηνοθετημένη με κέφι από τον Brad Anderson του “Machinist”, το “Stonehearst Asylum” σε χώνει κατευθείαν στον κόσμο αυτού του ιδιότυπου άσυλου, όπου οι ασθενείς δεν είναι δεμένοι, ούτε υποβάλλονται σε διάφορες ανατριχιαστικές θεραπείες της εποχής, αλλά κυκλοφορούν σχεδόν ελεύθεροι μέσα στο χώρο του και φαίνονται ακόμα και ευτυχείς που βρίσκονται εκεί.

Όπως είναι λογικό, όλα αυτά ξενίζουν τον νεοφερμένο γιατρό Edward Newgate (Jim Sturgess), αλλά η χαρισματική φιγούρα του διευθυντή Dr Lamb (Ben Kinsgley), ο οποίος τον παίρνει αμέσως υπό την προστασία του, τον καθησυχάζει και τον φρικάρει παράλληλα. Άλλος στη θέση του, θα είχε μάλλον φύγει αμέσως, όμως μια τυχαία ανακάλυψή του, σε συνδυασμό με την έλξη που νιώθει αμέσως για την Eliza Graves (Kate Beckinsale), μια μυστηριώδη ασθενή που νοσηλεύεται με σοβαρά συμπτώματα υστερίας, αλλά φέρεται πιο λογικά από όλους, θα τον κρατήσουν στο ψυχιατρείο και θα του εναποθέσουν την ευθύνη για τη μοίρα όλων των ανθρώπων μέσα σε αυτό.

Πέραν του σασπένς και της επιτυχημένης ανασύστασης των συνθηκών που επικρατούσαν σε ένα ψυχιατρείο στα τέλη του 19^ου αιώνα, το “Stonehearst Asylum” έχει έναν ακόμα καταπληκτικό άσο στο μανίκι του: τον Ben Kingsley, ο οποίος κάνει πραγματικό πάρτυ υποκριτικής! Είναι απλά απολαυστικός σε κάθε σκηνή του και καταφέρνει να προκαλεί δέος, συμπάθεια και τρόμο, χωρίς κανένα στραβοπάτημα που θα τον έκανε να μοιάζει με καρικατούρα.

Το βασικό καστ συμπληρώνεται από τον Michael Caine, σε έναν μικρότερο πλην άκρως ικανοποιητικό ρόλο, και έναν τέλεια μανιασμένο David Thewlis. Η μόνη ένσταση είναι η δυστυχώς αναιμική χημεία ανάμεσα στο ζεύγος Beckinsale – Sturgess, αλλά μέχρι να το αισθανθεί ο θεατής, θα έχει πλέον μάτια μόνο για τον Kingsley!

Με αυτό το τέρας υποκριτικής στο επίκεντρό της, το Stonehearst Asylum καταφέρνει κάτι θαυμαστό: παρότι δεν χάνει ποτέ τον ρυθμό μιας ιστορίας μυστηρίου, περνάει παράλληλα μια σειρά μηνυμάτων σχετικά με το στίγμα και την αντιμετώπιση της ψυχικής ασθένειας και θυμίζει ότι η πρόοδος στο συγκεκριμένο κλάδο της ιατρικής έγινε εις βάρος ανθρώπων που λειτούργησαν ως πειραματόζωα και έζησαν τη ζωή τους σε δυσμενείς συνθήκες, απομονωμένοι από τον κόσμο των «λογικών» και παρατημένοι από τις οικογένειές τους.