Σύνοψη: Η ζωή της εμβληματικής Χάριετ Τάμπμαν, μιας πρώην σκλάβας που κατάφερε να δραπετεύσει και εν συνεχεία να σώσει εκατοντάδες άλλους μέσα από μια σειρά αποστολών στον Αμερικάνικο Νότο, παρουσιάζεται μέσω μιας τυπικής κινηματογραφικής βιογραφίας δια χειρός Κάσι Λέμονς.

Γνώμη: Διαβάζοντας για τη ζωή και το έργο της Χάριετ Τάμπμαν – και λαμβάνοντας κατά νου τη biopic φρενίτιδα που φαίνεται να έχει ταράξει το Χόλιγουντ τα τελευταία χρόνια – σχεδόν δεν μπορείς να πιστέψεις ότι το «Harriet» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που ασχολείται με μια τόσο επαναστατική φιγούρα.

Η ιστορία της Τάμπμαν η οποία συμμετείχε ενεργά στον αγώνα για την κατάργηση της δουλείας, έδρασε ως κατάσκοπος και νοσοκόμα για τον Στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη διάρκεια του αμερικάνικου Εμφυλίου και συμμετείχε ως ακτιβίστρια στο κίνημα για την καθιέρωση του δικαιώματος ψήφου για τις γυναίκες, αποτελεί προφανέστατα πρώτης τάξεως υλικό για κινηματογραφική μεταφορά. Το ζήτημα που προκύπτει σχεδόν με προσωπικότητες τέτοιας εμβέλειας είναι το πώς θα τις προσεγγίσουν το σενάριο και η σκηνοθεσία, κυρίως ποια πτυχή τους θα εξετάσουν και θα φωτίσουν, καθώς είναι αδύνατο να ζωντανέψεις στο πανί μια τόσο ταραχώδη ζωή στην ολότητά της.

Η Κάσι Λέμονς («Eve’s Bayou»/1997), η οποία συνυπογράφει το σενάριο με τον Γκρέγκορι Άλλεν Χάουαρντ («Ali»), αποφάσισε να ακολουθήσει την πεπατημένη και παρέδωσε μια επιδερμική, ημι-αγιογραφική βιογραφία, η οποία αναδεικνύει μεν την ανεκτίμητη συνεισφορά της Τάμπμαν στους αγώνες στους οποίους συμμετείχε, δεν μας αποκαλύπτει δε σχεδόν τίποτα για την ψυχική κατάσταση της ηρωίδας της, τίποτα τέλος πάντων που δεν μπορεί να μαντέψει ή να υποψιαστεί από μόνος του ο θεατής.

Και το γεγονός ότι όλη η ταινία στήνεται γύρω από την αναμενόμενη τελική αντιπαράθεση ανάμεσα στην Χάριετ και τον γιο (ο Τζο Άλγουιν της «Ευνοούμενης») του πρώην αφεντικού της, είναι άλλη μια προβλεπόμενη κίνηση, η οποία θα μπορούσε να λειτουργήσει αν στη θέση του Άλγουιν ήταν ένας ηθοποιός που θα μπορούσε να σταθεί επάξια απέναντι στην υποψήφια για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου, Σίνθια Ερίβο.

Η Ερίβο, η οποία μας είχε τραβήξει την προσοχή στο «Bad Times at El Royale», αποδεικνύει εδώ ότι μπορεί να στηρίξει μια ταινία στους ώμους της και είναι καθηλωτική, χωρίς καμία υπερβολή στο παίξιμό της και με μια μαγνητική φυσικότητα, η οποία όμως σκοντάφτει και φρενάρεται από την φορμουλαϊκή σκηνοθεσία της Λέμονς και τους εκάστοτε ξύλινους διαλόγους του σεναρίου.

Το «Harriet» είναι εν τέλει ένα όχημα για να συστηθεί στο ευρύτερο κοινό μια συναρπαστική ηθοποιός και ένα συμπυκνωμένο μάθημα αμερικάνικης ιστορίας, αλλά δεν καταφέρνει να προσφέρει μια κινηματογραφική εμπειρία αντάξια της ανεπανάληπτης γυναίκας που βρίσκεται στο επίκεντρό της.

Πρώτη δημοσίευση: 5 Δεκ. 2020, 18:46
Ενημέρωση: 5 Δεκ. 2020, 18:50
Συντάκτης: 
Τίτλος:
Harriet
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
125
Εταιρία διανομής: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos