Damsels in distress

Eκλεπτυσμένο και δηλητηριώδες

13 χρόνια μετά το indie gem «The Last Days of Disco» (με πρωταγωνίστρια την Κέιτ Μπέκινσεϊλ, 3 περίπου χρόνια προτού την ανακαλύψει το mainstream Hollywood), ο Γουίτ Στίλμαν επιστρέφει στο προσκήνιο με μια ανάλαφρη νεανική κομεντί, γεμάτη χρώματα και… αρώματα, η οποία βρίθει από τους –πάντα– πνευματώδεις διαλόγους του.

Η επιτυχία του «Damsels in Distress» έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι τα μέλη του φωτογενούς cast, με επικεφαλής τη ραγδαία ανερχόμενη Γκρέτα Γκέργουιγκ («To Rome with Love», «Greenberg»), ενσαρκώνουν με μια ανεπιτήδευτη φυσικότητα τους ρόλους τους, ακόμη κι όταν κουβεντιάζουν για αιρέσεις οι οποίες αβαντάρουν την… παρά φύση ερωτική πράξη. Παράλληλα, οι καλές προθέσεις φαίνεται να έχουν πλέον κυρίαρχο ρόλο στο εκλεπτυσμένο κινηματογραφικό σύμπαν του 60χρονου δημιουργού, καθότι οι όποιες δηλητηριώδεις ατάκες της ταινίας προέρχονται σχεδόν αποκλειστικά από το στόμα της «αγγλοαναθρεμένης» κοπελιάς της παρέας.

Και ίσως, τελικά, αυτό το τελευταίο να είναι και το στοιχείο που, ενδεχομένως, να ξενίσει τους σημερινούς θεατές, που μάλλον περιμένουν να δουν ένα νέο «Mean Girls», παρά μια γνήσια feelgood ταινία, η οποία αποτίνει φόρο τιμής τόσο στα μιούζικαλ του Φρεντ Αστέρ, όσο και στη μνημειώδη σεκάνς ρωμαϊκού οργίου από το θρυλικό «Animal House» του Τζον Λάντις. Οι πιο τολμηροί, πάντως, ας είναι έτοιμοι να λικνιστούν στους ρυθμούς της… Sambola!

Χάρης Παπαπαναγιώτου