Σύνοψη: Το Born To Be Blue στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Ethan Hawke είναι μία εξιστόρηση της ζωής του τζαζ τρομπετίστα Chet Baker στη δεκαετία του ’60. Καθώς ο Baker γυρίζει μια ταινία για την ζωή του, ερωτεύεται την συμπρωταγωνίστρια του Jane (Carmen Ejogo) Αλλά το αυτοκαταστροφικό του παρελθόν του καταστρέφει την καριέρα του και  η Jane μοιάζει η μόνη που πιστεύει ότι μπορεί να επιστρέψει.

Άποψη: Μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει βιογραφία μουσικού που να πέρασε μία ανέφελη και ήρεμη ζωή. Οι περισσότεροι ήρωες τέτοιων φιλμ, «κατατρέχονται από προσωπικούς δαίμονες με τους οποίους παλεύουν, μέχρι το ταλέντο τους να καταφέρει να τους σώσει» κατά το σύνηθες κλισέ. Βέβαια αυτό το κλισέ είναι συνήθως πραγματικότητα, γιατί πολλοί πραγματικά ταλαντούχοι καλλιτέχνες μπορεί όντως να έχουν το ταλέντο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι έχουν και την προσωπικότητα να αντιμετωπίσουν την φήμη, την εξαντλητική δουλειά και τις απαιτήσεις που πάνε μαζί του. Άλλοι τα καταφέρνουν, κάποιοι όμως όχι, φτάνοντας μέχρι την κατάθλιψη, την αυτοκαταστροφικότητα και τα αναπόφευκτα ναρκωτικά. Ο Chet Baker υπήρξε ακριβώς μια τέτοια περίπτωση.

Ο Καναδός Robert Budreau, επέλεξε να παρουσιάσει την εποχή της πτώσης του Baker σε μία ταινία που δεν βασίζεται εντελώς στα γεγονότα, κρατώντας ένα ονειρκό κομμάτι της για να μας γνωρίσει τον Baker, και μετά καταγράφοντας τα γεγονότα, πιστεύοντας πως θα μπορέσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε τις επιλογές του.

Ο Baker, ήδη πρεζάκι, χάνει τα δόντια του μετά από καυγά, και καταλήγει άφραγκος και ανίκανος να παίξει, στον πάτο. Ο άγγελος του είναι η Jane, μια ηθοποιός, φανταστική συρραφή των συντρόφων του Baker, οποία θα τον ξαναστήσει στα πόδια του. Ο Ethan Hawke δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία, με μεγάλο του προσόν ότι μπορεί να δείξει στην κάμερα μια αμεσότητα και ειλικρίνεια, που λίγοι ηθοποιοί μπορούν. Και μας κάνει να καταλάβουμε τον Chet Baker, το χρυσό παιδί της West Coast Jazz, όχι σπουδαίο βιρτουόζο της τρομπέτας ή τραγουδιστή, αλλά με μία αυθεντικότητα σπάνια.

Ο δρόμος, απ τα ψηλά στα χαμηλά, δίνεται από τον Budreau με όλους τους τρόπους που έχουμε δει ξανά και ξανά σε παρόμοιες ταινίες: Ο πόνος και η οργή που ο Chet δεν μπορεί στην αρχή, καν να φυσήξει την τρομπέτα, η δουλειά σε βενζινάδικο, να παίζει σε καφετέρια φοιτητών και να γυρνάει με το καπέλο- ότι έχετε ευχαρίστηση- (μέχρι και σε ορχήστρα με Mariachi!), μέχρι την επιστροφή όπου κερδίζει τον σεβασμό των ομοίων του και τον δικό του, κάνοντας όμως την συνειδητή επιλογή ότι αυτό θα γίνει με την βοήθεια της ηρωίνης, την οποία δεν θα αποχωριστεί ποτέ.

Το Born To Be Blue μπορεί να «μιλήσει» και στους τζαζόφιλους που ξέρουν ήδη την ιστορία του Baker (που σκοτώθηκε ή αυτοκτόνησε το 1988 στην Ευρώπη όπου και έζησε για πολλά χρόνια) αλλά και στους μη μυημένους, ως μία ενδιαφέρουσα ανθρώπινη ιστορία. Παρότι δεν αποφεύγει τα χασμουρητά –οι μουσικές βιογραφίες συναγωνίζονται σε κλισαδούρες μόνο αυτές για τα σπορ- έχει εξαιρετικές ερμηνείες και από τον Hawke και από την Ejogo, και μερικές πολύ καλές σκηνές: Κανείς δεν μπορούσε να τραγουδήσει το My Funny Valentine, όπως ο Chet Baker.

Βασίλης Παπαστεργίου.

Πρώτη δημοσίευση: 26 Φεβ. 2017, 14:32
Ενημέρωση: 26 Φεβ. 2017, 14:36
Τίτλος:
Born to be blue (Η επιστροφή ενός θρύλου)
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
97
Εταιρία διανομής: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos