50/50

Ωκεανός συναισθημάτων

Ανέλπιστα αισιόδοξο και ρεαλιστικό, το 50/50 του Jonathan Levine ακολουθεί τον 27χρονο πρωταγωνιστή στην πορεία του προς την αντιμετώπιση του καρκίνου, που χωρίς να το καταλάβει γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς του. 

Ίσως να είναι αυτή και η μεγαλύτερη δυσκολία με τέτοιου είδους έντονες καταστάσεις, ο κίνδυνος να σφαιτεριστούν ένα κομμάτι της προσωπικότητας αυτού που τις βιώνει, επισκιάζοντας το δικαίωμά του στην επιθυμία. Η επιθυμία του νεαρού αυτού ανθρώπου είναι ένα διακύβευμα καθ'ολη τη διάρκεια της ιστορίας, αφού ξαφνικά γίνεται αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τους γύρω του.

Όλοι προσπαθούν να τη μαντέψουν, χωρίς να τον ακούν (κάτι που παρουσιάζεται με ένα πολύ χαριτωμένο τρόπο μέσα από τους φρέσκους διαλόγους) προβάλλοντας τελικά τις προσωπικές ανάγκες τους. Η προσωπική του μοναξιά, που ούτως η άλλως ισχύει για τον καθένα, γίνεται συνειδητή αλλά και ευκαιρία για πιο βαθιές σχέσεις με τους γύρω του.

Παράλληλα, ασκείται καυστικός σχολιασμός για το τι σημαίνει ψυχολογική υποστήριξη σε κλινικό πλαίσιο και σε αυτού του τύπου τις δυσκολίες και πόσο απαραίτητη ή τελικά χρήσιμη είναι, αφήνοντας ωστόσο κάποια ερωτηματικά για τη γνησιότητα των καταστάσεων. Μέσα σε ένα ωκεανό συναισθημάτων, ο ήρωάς μας προσπαθεί να κολυμπήσει και να περάσει στην απέναντι όχθη αλώβητος, με την ενσάρκωσή του από το Joseph Gordon Lewitt (ο οποίος σε κάθε φιλμ είναι και πιο ενδιαφέρων) να είναι από τις πιο πειστικές ερμηνείες τέτοιου είδους ρόλων.

Ωστόσο η ταινία δεν αποφύγει το μελοδραματισμό, που λόγω θέματος και μόνο, σχεδόν επιβάλλεται σε τέτοιες παραγωγές.

Εύη Αβδελίδου