Του Μιχάλη Κωνσταντέλλη
Ίσως η πιο καυστική σάτιρα της βρετανικής αριστοκρατίας που γυρίστηκε ποτέ, η ταινία του Ούγγρου Πίτερ Μέντακ συναρπάζει ακόμα και σήμερα με το εύρος της ειρωνείας της κι ας είναι κάπως παρωχημένες ορισμένες σεναριακές της πτυχές.
Σημαντικό ρόλο στην καλτ φυσιογνωμία της ταινίας και στην εκτίμηση που της τρέφουν οι σινεφίλ, έχει ο κεντρικός της πρωταγωνιστής, ο μεγάλος Πίτερ Ο’ Τουλ που με μια tour-de-force ερμηνεία αποτελεί από μόνος του σημαντική αφορμή για να τη δει κανείς. Έτσι παραδίδει ένα παρανοϊκά αριστουργηματικό πορτραίτο ενός σχιζοφρενούς απογόνου μιας οικογένειας της ανώτερης τάξης που πιστεύει ότι είναι ο Ιησούς Χριστός και που στην πορεία τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας προσπαθούν να βάλουν σε τάξη ο καθένας για τους δικούς τους λόγους.
Ο συμφεροντολόγος θείος, ο κρυφο-κομμουνιστής μπάτλερ, ο κόλακας ανηψιός, η τσούλα σύζυγος, ο κονφορμιστής αστυνόμος είναι χαρακτήρες που αντιπροσωπεύουν ξεχωριστές τάσεις και ομάδες της βρετανικής κοινωνίας, που εκείνη την εποχή πάσχιζε να ξεφύγει από το συντηρητικό παρελθόν της παρηκμασμένης αυτοκρατορίας. Και παρόλη τη μεγάλη διάρκειά του, το φιλμ καταφέρνει να είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικό, μπλέκοντας τη θεατρική παράδοση με το τραγούδι και τη μαύρη κωμωδία με το κοινωνικό σχόλιο και την ιδεολογική καζούρα σε μεταμοντέρνο πακέτο που συνεπικουρείται από εξαιρετικές ερμηνείες από το υπόλοιπο καστ.
Αν ψάχνετε για την πιο τολμηρή φαρσοκωμωδία, μπορεί αυτή εδώ να είναι και η πιο τρελή απ’ όλες, αλλά όπως και να ‘χει, όλα τα λεφτά είναι ο Τζακ ή J.C, ή απλώς Πίτερ Ο’ Τουλ...
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων