Του Μιχάλη Κωνσταντέλλη
Βασισμένη στο ομώνυμο κόμικ των Πίτερ Ο’ Ντόνελ και Τζιμ Χόλνταουεϊ, η Μόντεστι είναι η επιτομή των κατασκοπικών spoofs της δεκαετίας του 1960 ακόμα κι αν η υπόθεσή δεν στέκει έστω και στην πιο θετικά διακείμενη κριτική.
Αντίθετα το focus εδώ οφείλει να γίνει στο στυλ, τις μόδες και στην ίδια την πρωταγωνίστρια Μόνικα Βίτι, που από μόνη της αποτελεί ικανή αιτία για να παρακολουθήσει κανείς την ταινία. Στο απόγειο της mod κουλτούρας, το φιλμ του Τζόζεφ Λόουζι αποτυπώνει την αισθητική μιας ολόκληρης εποχής και σήμερα θεωρείται κλασικό camp σαν το θηλυκό ισοδύναμο του Austin Powers.
Ο σκηνοθέτης είχε ήδη μια πολύχρονη συνεργασία με τον Ντερκ Μπόγκαρντ σε εξαιρετικά δράματα όπως Ο Υπηρέτης/1963 και Οι Καταραμένοι/1964. Αντίθετα με αυτούς τους ρόλους, εδώ ο βρετανός πρωταγωνιστής υποδύεται τον Γκάμπριελ, έναν κακό καρικατούρα, ενώ ο Τέρενς Σταμπ είναι ο πιστός σύμμαχος της Μόντεστι, Ουίλι Γκάρβιν. Οι ομοιότητες με το πολύ επιτυχημένο κόμικ σταματούν εδώ βέβαια, μιας και σε καμιά περίπτωση η πλοκή δεν ακολουθεί τη χάρτινη ηρωίδα. Η Βίτι στον πρώτο της αγγλικό ρόλο φέρει μια βαριά ιταλική προφορά, οι σεναριακές αναντιστοιχίες ακολουθούν η μία την άλλη και μια αίσθηση παραλόγου κυριαρχεί. Οι χαρακτήρες ωστόσο είναι πολύχρωμοι κι αν κανείς δει το εγχείρημα ως τη γευστική τσιχλόφουσκα που στ’ αλήθεια είναι, η απόλαυση είναι εγγυημένη.
Τα κοστούμια σχεδιάστηκαν από τον διάσημο άγγλο μόδιστρο Ντάγκλας Χέιγουορντ ενώ το μουσικό θέμα τραγούδησαν οι ποπ σταρς της εποχής David & Jonathan.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων