Berlinale 14: Τελετή έναρξης και κόκκινο χαλί
Η τελετή έναρξης της Berlinale έγινε με δόξα και τιμή και τους πρωταγωνιστές του Wes Anderson να λάμπουν πολύ περισσότερο από όσο φαντάζεται ο μέσος νους.
Το Grand Budapest Hotel σε παγκόσμια πρώτη συγκέντρωσε λαοθάλασσα από δημοσιογράφους, φωτογράφους αλλά και απλούς τουρίστες, να σκαρφαλώνουν σε ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Καφάσια από μπύρες, τριπλό σκαλοπατάκι, τασάκια δρόμου, αναποδογυρισμένους κάδους του δήμου(?).
Θα ξεκινήσω με την μια και μοναδική, το απόλυτο πλάσμα, Tilda Swinton με μαλλί υπερπαραγωγή που μόνο εκείνη θα μπορούσε να υποστηρίξει τέλεια. Ένας Edward Norton απλά αμήχανος. Κάτι που περίμενα γιατί πάντα μου έδινε την αίσθηση του ιδιοφυιούς χαμαιλέοντα που εκτός γυρισμάτων, απλά δυσανασχετεί. Ο λατρεμένος μου ασχημάνδρας, Willem Dafoe με μια γοητεία που τσακίζει, μοίρασε τα περισσότερα χαμόγελα.
Ο πάντα ευγενής Ralph Fiennes, πολύ κομψός και ευδιάθετος. Η μικρούλα Saoirse Ronan, πολύ γλυκιά και πολύ όμορφη. Ο δίμετρος Jeff Goldblum πολύ προσφιλής έδωσε πολύ υλικό στους φωτογράφους. Άφησα για το τέλος τον Bill Murray και τον σκηνοθέτη Wes Anderson γιατί πραγματικά χρίζουν ιδιαίτερης αναφοράς. Είναι απλά, υπέροχοι!!! Δεν περπατούσαν στο κόκκινο χαλί, ίπτανται 5 μέτρα πάνω από τη γη!
Με τα χρόνια και παρακολουθώντας ανταποκρίσεις από σπουδαίες διοργανώσεις διεθνούς βεληνεκούς, πάντα αναρωτιόμουν πώς μπορεί να νιώθει κάποιος που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τους αγαπημένους ηθοποιούς. Το συναίσθημα δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις γιατί πολύ απλά είναι μοναδικό αλλά και πολύ στιγμιαίο. Μια ένταση που όταν τελειώσει σου αφήνει ένα σφίξιμο στο στομάχι, κάτι σαν roller coaster.
Ελεντίνα Πανή